Astronomi Dersi | Ortak Ders | Birinci Ders

Mars'ın çığlığıyla uyandı Apollodoros. Venüs okşadı ardından tatlı yüzünü. Satürn ıslatmasa olmazdı halkasından ve elbette Jüpiter kuruladı iyimser şansıyla. Heyecandan bütün gece uyuyamamış sehpanın üstündeki ufak Merkür'üyle oynayıp durmuştu, Apollo. Bütün gece, sabah yapacaklarını ve öğrencilerini düşündü. İlk senesindeki ilk dersiydi ve gerçekten her şey hızlıca geçip gidecekti; buna inanıyordu, inanmak istiyordu! Daha gençti pek de tecrübeli değildi, ama o bir profesördü; Hogwarts'da bir profesör!

Ayağa kalkmasıyla sarsılması bir oldu. Altın kaplamalı devasa teleskoptan güneş yansımıştı gözüne. Ufak bir tebessümle lavaboya doğru yürüdü. Yüzünü yıkayıp geri döndüğünde her zamanki gibi ilk önce Bulut Ölçer’e baktı. Bulut Ölçer, bugün havanın her zamankinden güzel olacağını söylüyordu. Bahar aylarının yaza kucak açtığı bu günlerde havanın hafif meltemli olması en çok istediği şeydi. İyilik meleği Venüs, yine yanındaydı yani. Ve Neptün'den eser yoktu desenize; ne şeytandır o… Kenarları eskimeye yüz tutmuş koltuğuna oturmadan önce üzerini değiştirdi ve yeni bir takım elbise giydi. Sonra biraz dinlenmek için koltuğa oturdu. Arkasına yaslanıp rahatlamak istiyordu. Ama bir an önce derse de gitmeliydi aslında. Oturduğu gibi kalktı koltuğundan. Kitabını, küresini ve de asasını aldıktan sonra kapıya yürüdü. Güzel bir silkelenişin ardından kapıyı açtı ve o büyük karizmasıyla koridorda mavi keten pelerinini savura savura yürümeye başladı. Aynı kulede oldukları için okul müdürü Bay Potter'ı gördü ve pelerininin önünü eliyle kapatarak selam verdi. "İyi şanslar Apollodoros." dedi Dimitri gülen bir ifadeyle. "Şansa ihtiyacım yok Bay Potter. Jüpiter'im yanımda." diyerek gözlerini devirdi. Ve yeniden selam vererek yoluna devam etti. Sınıfına gelmişti, içeriye girdi ve temiz oksijen yüzünü yaladı adeta. Bu sınıfın bulunduğu kanat, rüzgarı ve Yasak Orman’ın manzarasını tam alıyordu. Şimdi yapılacak tek bir şey kalmıştı; öğrencileri beklemek...

Oturdu. Bekledi. Hayal kurdu: 5 yıl önceydi, son senesi. En ön sıralarda hafif sarışın bir oğlan, hep eli havada; gözleri Mars gibi hep parlak; canlı, sevecen Merkür gibi; çok da zeki. Gözü doldu Apollodoros'un bir an. Aslında bu kadar duygusal da değildi kendisi ama bir daha bu sıraları göreceğini hayal bile etmezdi. Tam 5 yıl sonra yeniden bir okuldaydı, tek fark Durmstrang’da değil; Hogwarts’da olmasıydı. Hatırları ve o hüzünlü, tatlı, sevecen anıları canlandı gözünün önünde teker teker. Kapının açılmasıyla da dağıldı hatıra bulutları. İçeri iki öğrenci girmişti. Heyecanlıydı bir tanesi çünkü elleri titriyor; ta uzaktan bile görülebilirdi. Selam verişi bile bir sevinç, bir hüzün, bir heyecan içeriyordu. En öne oturdular ve baktılar suratına Apollo’nun. Ve bu bakışlarda Apolla için ders başlıyor anlamına geliyordu.

Sesini toparladı ve pencereden son bir kez babaya -güneşe- baktı ve derse başladı. "Merhaba çocuklar. Bildiğiniz gibi ben Astronomi Profesörü Apollodoros Olivrsson. Bu sene ilk kez bir prosöfer unvanıyla bu sınıfa giriyorum. Bu nedenle birbirimize yardımcı olursak sevinirim." dedi Apollodoros. Hatıraları anlatısı geliyordu içinden. Ama kendine hakim olmasını bilirdi. Bir an önce derse geçmek istiyor, bildiği tüm her şeyi aktarmak istiyordu.

"Evet gençler. Şimdi dersimize geçelim. Dop dolu bir yıllık program hazırladım sizler için. Geçen sene bildiğim kadarıyla Astronomi temellerini öğrenmişsiniz. Bu sene ilk konu olarak en sevdiğim ve "Yaramaz" diye adlandırdığım gezegenimiz Merkür'ü işleyeceğiz." dedi Apollodoros. "Yaramaz" derken yüzünü buruşturmuş ve sevimli bir şekilde göz kırpmıştı. Bu hareketi, kendi dahil tüm sınıfı kıkırdatmıştı.

"Derse başlayalım bakalım. Merkür. Dediğimiz gibi en yaramaz olan. Yaramaz dememin sebebini bilecek olan var mı?"(1) dedi ve sınıftan cevap bekledi. Cevap için elini kaldıran öğrencilerden ilk elini kaldıranı seçti ve cevabını dinledi. Öğrenci şaşırtıcı bir şekilde cevabı bilmişti. Bunun üzerine Apollodoros "Doğru bildiniz... Astronomi dersinin ilk ek puanını size veriyorum. +5 puan. Teşekkürler, oturabilirsiniz." Öğrencinin bina arkadaşları sevinç nidaları atınca Apollodoros elini kaldırdı ve sınıfı susturdu. Derse devam etmeliydi. Az önce yaptığı sistemi okulda okuduğu zamandan bu yana planlıyordu ve dersinin daha ilk dakikasında hayata geçirmişti.

"Merkür, Güneş'e en yakın olan gezegendir. Bir turunu 88 günde tamamlar. Merkür etkisini majik açıdan kullananlara yılda en az dört kez imkan taşır. Merkür’e karşılık gelen renk, spektrumun tümüdür, yani farklı renklerin üst üste düşmesidir. Ulaşım, haberleşme, eğitim ve ticaret bilgileri algılama, kayıt etme, karşılaştırma ve karar ile sonucu yazılı veya sözlü olarak anlatma gibi zihinsel işlemleri simgeler." dedi Profesör ve sınıfa sorunuz var mı gibisinden baktı. Sınıftan ses gelmeyince devam etti. Aslında bu anlattıklarını Ravenclawlı birkaç gencin haricinde hiçbiri anlamıyordu, açıkça söylemek gerekirse.

"Güzel. Buraya kadar anladıysanız devam edelim. Bu gezegenin aklı temsil ettiğini söylemek yanlış olmaz, ama yeterli değildir. Merkür mantığı, akıl yürütmeyi, beynin sol kısmını temsil eder. Kendimizle başkaları arasındaki köprüdür. Merkür zekadır, düşüncedir, soyut olanı somutlaştırma yeteneğimizdir. Merkür akıl, ruh ile kişilik arasındaki bağı temsil eder." dedi ve sınıfın arkasındaki dolapta duran Merkür'ün sihirli küresini getirdi masasına. Bu sırada tüm öğrenciler pür dikkat Apollodoros'u dinliyorlar ve izliyorlardı.

Masasına doğru gelirken konuşmasına devam etti. "Muggle doğum tarihlerinize göre herkesin bir burcu vardır. Bilirsiniz hepiniz. Ya da bilmezsiniz ama sorun değil, bu okuldan mezun olmadan mutlaka öğreneceksiniz hepiniz. Hem çok zevklidir Muggle burçlarıyla uğraşmak. İşte o burçlara; etkilerine değinecek olursak Merkür değişken ve konuşkan İkizler’in ve analizci Başak'ın yöneticisidir. Kova'da güçlüdür. Fakat bu etkileri bazı insan -ki bu insan kavramının içine hem büyücüler hem muggleları dahil ediyorum- inanmaz. Bazıları da inanır doğal olarak. İnanıp inanmaması size kalmış." dedi ve konuşmasını sonlandırdı. Çoğu öğrenci hala dediklerini idrak etmek ister gibi gözlerini Apollodoros'tan ayırmamışlardı. İçlerinden biri elimde kalemi harıl harıl not alıyordu. "Cornelius bana bakar mısın?" diye seslendi Apollodoros. Bir Ravenclaw öğrencisi olan Cornelius, kafasını kaldırıp büyük bir tebessümle Apollodoros'a baktı. "Efendim Profesör?" dedi. "Cornelius, senden bir şey istiyorum. Buraya gelip arkadaşlarına Merkür'ü küresinde göstermek ister misin?" dediğinde oğlan birden kızardı ve tereddütle profesöre baktı. "Gel buraya. Bu harika şeyi yakından görmek isteyeceğini düşündüm. Senden sonra da herkes teker teker buna bakacak. Ve sonra da dersimizi sonlandırırız." dedi Apollodoros ve kısa ama uzun soluklu bir konuşmanın ardındaki mutluluk sesini soluk gül rengi dudaklarının arasından çıkardı. Cornelius ayağa kalktı ve masaya doğru yürüyüp küreyi inceledikten sonra Profesör'e teşekkür etti ve yerine doğru giderken sıradan herkes teker teker gelip bakmaya başladı. Ve böylelikle yılın ilk dersi sonlanmış oldu.