Broken Pieces

Konu: Geri: Broken Pieces Perş. Mart 01, 2012 9:12 am

"Kim var orada?"

"Gece küçük kızların saklambaç oynaması için uygun bir zaman değildir küçüğüm,"

"Kötü adamların eline düşebilirsin."

Konu: Geri: Broken Pieces Cuma Mart 02, 2012 10:28 am

Mezarlığa hakim olan sessizlik genç kızın ruhunu dinlendirirken, gecenin karanlığı her zaman olduğu gibi huzur veriyordu ona. Zifiri karanlığın her an karşısına bir şey çıkarabileceği hissi ve belirsizlik kendini güçlü hissetmesini sağlıyor, onu tatmin ediyordu. Ağaçların karanlık gölgeleri şekilden şekle giriyor, karanlık tüm gücüyle ay ışığını dahi bastırıyordu. Etrafında kimsenin olmadığına emin olmasına karşın, bir şeylerin varlığını hissediyordu genç kız. Bir büyücü olmadığı kesindi aksi taktirde soluklarının sesini duyuyor olurdu. Çalıların sesini duymasıyla irkilen genç kız, hiddetle arkasına döndü. Görebildiği tek şey simsiyah bir çevreyken solukları sıklaştı genç kızın. Büyücü dünyasında tekinsiz olayların olduğu şu sıralar tek başına, gecenin bir yarısı mezarlıkta dolaşmak için hiç de iyi bir zaman değildi esasında. Yine de korkmuyordu, karşısına çıkmış olan somut hiçbir şey yoktu ortada. Ağaçların üzerine geldiğini hissediyor, nefes almakta güçlük çekiyordu. Bu kabustan kurtulmak istercesine var gücüyle koşmaya başladı.

Ağaçların gölgelerinin onu takip ettiği hissine kapıldığında koşmayı sürdürdü. Bu saatte, mezarlıkta ölümün kokusunu alıyordu adeta. Hoşuna gitmiyor değildi ancak bir yerden sonra Xaviera için bile fazlaydı. Birinin onu izlediğini hissediyordu, bunun zihninin ona oynadığı bir oyun olmadığını da iyi biliyordu genç kız. Aniden olduğu yere çakıldı ve temiz havayı ciğerlerine doldurdu. Aşırı oksijenden olsa gerek başı döndü ve hemen önünde durduğu ağacın dibine çöktü. Baş ağrısı giderek şiddetlenirken birden başını çevirdi genç kız. Arkasından kayıp giden bir gölge gördüğüne yemin edebilirdi, daha doğrusu hissettiğine. Soran gözlerle etrafına bakınırken olup bitene anlam veremedi. Cübbesinin içinden çekiğ çıkarttığı asasını sıkıca kavradı ve çevresine bakınmaya devam etti. "Kim var orada?" Sesindeki soğukluk kendisinin bile ürkmesine yol açabilecek düzeydeydi. Kurumuş dudaklarını ıslatırken gecenin karşısına neler çıkarabileceğinin hesabını yapmaya çalışıyordu genç kız.

Karanlığın içinden sıyrılarak meydana gelen adamın gözlerinin içindeki donukluğa bakakaldı. Nasıl, nereden çıktığını anlayamamıştı; kelimenin tam anlamıyla adam gözlerinin önünde somutlaşmış, yoktan var olmuştu. Solukları sıklaşırken gözleri kocaman açıldı. Karşısında olup bitene bir anlam vermeye çalışıyor ancak başaramıyordu. Her zaman mantığıyla ve zeka çerçevesinde hareket etmiş biri olarak bu olan biten fazla gelmişti genç kıza. "Gece küçük kızların saklambaç oynaması için uygun bir zaman değildir küçüğüm," Gözlerinin önünde dikilen son derece kusursuz genç adamın sesi alaycılık ve tehdit doluydu. Kaskatı kesilen Xaviera güçlükle yutkundu. "Kötü adamların eline düşebilirsin." Karşısındakinin sıradan bir büyücü olmadığını biliyordu, hatta onun bir büyücü olmadığından emindi ancak ne olduğu hakkında en ufak bir fikri bile yoktu. Kuruyan dudaklarını bir kez daha ıslatırken bakışlarını genç adamın gözlerinden hiç ayırmadı. Gizemli havası onu heyecanlandırıyordu ancak içinde ufacık bir korku kırıntısı yoktu; ne ile karşı karşıya olduğunu bilmediği halde.

Hayatı boyunca istediklerini elde etmesinde ona en çok yardımcı olan şey cazibesi olmuştu. Ancak karşısında duran her neyse bu defa işe yaramayacağı hissine kapılmıştı Xaviera. Rüzgarın dağıttı altın sarısı saçlarını düzeltti eliyle. Soran bakışlarla genç adamı süzmeye devam ederken mezarlık hiç olmadığı kadar farklı gözüküyordu gözüne. "Kötü adamlar benim hayatımın tamamını kaplıyor." En olası tehlikeye karşı asasına sıkıca sarılması gerekirken hissetmiş olduğu güvenin sonucu olarak asasını yere attı. Asasının üzerlerine düşmesiyle çıtırdayan kuru yapraklara aldırmadan bir adım daha yaklaştı genç adama.

Konu: Geri: Broken Pieces Cuma Mart 02, 2012 9:44 pm

"Kötü adamlar benim hayatımın tamamını kaplıyor,"

Öldürecekti.

"Ve sen de onlara savunmasız bir şekilde yaklaşıyorsun. İlerliyorsun,"

"Sonra kendi silahınla onları alt ediyorsun değil mi, küçüğüm? Caziben."

"Kim olduğunu söylemeden mi gidiyorsun, bay ben-çok-karanlığım."

"Ben hiç kimseyim,"

"Ya da her şeyim."

Konu: Geri: Broken Pieces Paz Mart 04, 2012 1:41 am

"Ve sen de onlara savunmasız bir şekilde yaklaşıyorsun. İlerliyorsun,"

"Sonra kendi silahınla onları alt ediyorsun değil mi, küçüğüm? Caziben."

"Kim olduğunu söylemeden mi gidiyorsun, bay ben-çok-karanlığım."

"Ben hiç kimseyim,"

"Ya da her şeyim."

"Gizemli erkekler hep etkilemiştir beni,"

"Sende ise tek görebildiğim saklamaya çalıştığın tehlike."

Konu: Geri: Broken Pieces Paz Mart 04, 2012 6:39 am

"Gizemli erkekler hep etkilemiştir beni,"

"Sende ise tek görebildiğim saklamaya çalıştığın tehlike."

büyücü

"Ne yaptığın ya da kiminle olduğun hakkında hiçbir fikrin yok,"

"Git buradan."

"Olman gereken yer burası değil, Xaviera."

Konu: Geri: Broken Pieces Ptsi Mart 05, 2012 8:47 am

Genç adam parmaklarıyla onunkileri kavrarken daha önce hiç hissetmediği bir kıpırtı hissetti. Bir an için tereddütedüştü ve kaşları çatıldı. Vazgeçemeyeceği hiç bir şeye sahip olmak istemese de genç adamın gök mavisi gözlerine bakmayı sürdürüyordu. Başını genç kızınkine yasladığında, Xaviera nefesini hissedebiliyordu. Solukları tenini okşarken bir anlığına gözlerini kapattı. Kendisinden çok uzaktı o an, başka bir insandı adeta. Genç adamın aniden geri çekilmesiyle sarsıldı, solukları sıklaştı. Soran bakışlarla ona bakmaya devam ederken gözünü bile kırpmadı. Ne olduğunu anlayamamıştı, pekala onun diğerlerlerinden farklı olduğu her halinden belliydi ancak genç kızın bu denli yakınlaştığı hiç kimse onu reddetmemişti o güne dek. Esasında Xaviera fizikselliğin yanı sıra ilk kez birine duygusal olarak da bu kadar yaklaşmıştı. Alışkın olduğundan çok farklı şeyler hissediyordu ve bundan oldukça rahatsız olduğu kesindi.

"Ne yaptığın ya da kiminle olduğun hakkında hiçbir fikrin yok," Genç adamın soğuk ve tehditkar sesinde gizli olan koruma içgüdüsünü sezmiş olacaktı ki kıpırdamadı. "Git buradan." Keskin bakışları onunkilerle kesiştiğinde ürperdi. Gözlerindeki kesinlik ve ciddiyet genç kızı ürkütüyordu. Kendini kontrol etmekte zorlanıyor gibiydi, dizginlemekte güçlük çektiği dürtüleri kontrolden çıkıyordu sanki. Rüzgar giderek şiddetlenirken kalbinin sıkıştığını hissediyordu. Havanın soğukluğu, rüzgarın sertliği hiçbiri umrunda değildi. Onu öylece bırakıp gitmeye hiç niyeti yoktu ve ne pahasına olursa olsun onunla olacaktı söz vermişti kendine.

Genç adamın gözlerini yummasıyla çakan şimşekleri izledi sessizce. Saniyeler ardından gözlerini açtığında başlayan yağmur adeta onu savuracak kadar güçlü bir rüzgarı getirmişti yanında. Kalp atışları düzensizleşirken gözleri kocaman açıldı. Neredeyse önünü görmesine engel olacak kadar savrulan uzun saçlarını elleriyle kontrol etmeye çalışıyordu. Havanın ani değişiminin doğal olmadığını biliyordu, karşısındaki her kimse -daha doğrusu her ne ise- havayı kontrol edebiliyordu ve o anki tek amacı genç kızı korkutup kaçırmaktı. Ancak Xaviera ayakta durmakta zorlanırken hareketsiz onu izlemeye devam etti. "Olman gereken yer burası değil, Xaviera." Genç adamın oldukça yüksek sesini rüzgarın gürültüsüne rağmen rahatlıkla duyabilmişti. Suratındaki ifade yerini şaşkınlığa bırakırken 'Nasıl?' diye mırıldandı kendi kendine. Hayatında ilk kez görmüş olduğu bu adam adını nasıl bilebilmişti? Zihninde dolaşan onca soruya rağmen kafasını sallayarak kendini toparlamaya çalıştı. Delici bakışlarını yerden genç adamın gözlerine kaydırırken bu defa kararlıydı, gitmeyeceğini anlamasını sağlayacaktı. "Ben, şu an olduğum yerden memnunum. Ayrıca havayı kontrol etmek mi? Beni korkutmak için daha fazlasına ihtiyacın var." Giderek sertleşen havaya aldırmadan tekrar yaklaştı ona. Kolunu boynuna dolarken boşta kalan elini göğsünün üzerine koydu. "Ben, hiçbir yere gitmiyorum."

Konu: Geri: Broken Pieces Salı Mart 06, 2012 9:35 am

"Ben, şu an olduğum yerden memnunum. Ayrıca havayı kontrol etmek mi? Beni korkutmak için daha fazlasına ihtiyacın var."

"Ben, hiçbir yere gitmiyorum."

"Seni, hemen burada, bir saniye bile uğraşmadan öldürebilirim."

"Görüşürüz, küçüğüm."

Konu: Geri: Broken Pieces C.tesi Nis. 28, 2012 3:06 am

Dudakları bir kez daha kenetlenirken genç adamın kokusu ciğerlerine doluyordu. Sırtını sertçe ağaca yasladığında genç adam çoktan parmaklarını vücudunda gezdirmeye başlamıştı bile. Xaviera'nin solukları sıklaşıyor, kalbinin atışları adeta dışarıdan duyuluyordu. Sarhoş olmuş gibiydi; hayatı boyunca her an kontrolü elinde tutmuş olan biriydi ancak son bir kaç dakika boyunca eski halinden eser yoktu. Zihninden geçen türlü düşünceler kendini kaybetmesine neden oluyordu. O an emin olduğu bir tek şey varsa o da genç adamdan hiç ayrılmak istemediğiydi. Vücüdu giderek daha çok geriliyor, nefes almakta güçlük çekiyordu. Tam eliyle genç adamın beline sarılmak üzereyken onun birden geri çekilmesiyle kalakaldı. Dehşetle açılan gözlerini ona diktiğinde nefes nefese kalmıştı. Kolları hala boynuna dolanmış haldeyken genç adam bakışlarını kaçırdı ve ardından geri çekilip ayrıldı. "Seni, hemen burada, bir saniye bile uğraşmadan öldürebilirim." Genç adamın sözlerine bir anlam vermeye çalışırken bir yandan da kendine gelmeye çalışıyordu. Ne zamandan beri bir erkek için bu kadar çaba gösteriyordu? Kafasını sallayarak tüm bu düşüncelerden sıyrılmak istediyse de, yapamadı.

Dudakları anlamsız bir şekilde kıvrılırken yalnızca hahlamakla yetindi. Umrunda değildi, kimseyi yanında tutmak için uğraşmazdı çünkü o. Onunla olmak için çaba sarfeden hep başkalarıydı ama Xaviera asla değersiz bir erkek için yormazdı kendini. Oysa bu defa içinden bir şeylerin koptuğunu hissetti genç adam elini yanağına koyup, alnına bir öpücük kondurduğunda. İçinde olup biteni kendine bile itiraf edemezken ona gitme diyemezdi. Genç adamın gülümsemesini seyrederken bir kez daha sıktı dişlerini. Rüzgarı en çok ıslak dudaklarında hissediyordu, zaman yavaşlamış hatta neredeyse duracak gibiydi. Kafasının içinde bir sürü ihtimali hesaplarken bir yandan da oluruna bırakmak isteyen bir yanı vardı. Hayatında bir kez olsun mantığını bir kenara bırakıp, varlığını ilk kez hissettiği kalbiyle hareket etmeliydi belki de.

Düşünceleri genç kızı dehşete düşürürken kim olduğunu hatırladı birden. Düşündüklerini inkar ediyor ve sanki hiçbir şey olmamış gibi davranmaya çalışıyordu. Genç adam, suratından silinen gülümsemenin hemen ardından geceye karıştığında bir an için düşünmekten vazgeçen Xaviera'nın nefesi kesildi. Dehşetle açılan gözleriyle çevreyi taradı ancak simsiyah karanlıktan başka bir şey yoktu etrafında. Aradan henüz iki saniye geçmişti ancak daha fazla dayanamayacağını anladığında kendini tutamadı. Düşünmüyordu, bu defa kalbiydi bunu ona söyleten. "Gitme, lütfen." Sesi o kadar cılızdı ki son kelimesini kendi bile zor duymuştu. Göğsünün ortasında bir boşluk vardı sanki. Kim olduğunu bile bilmediği bir adam için miydi tüm bunlar? Rüzgar altın sarısı saçlarını savururken kafasını salladı bir kez daha. Kendini tanıyamıyordu. Zayıflıktan başka bir şey değildi bu, zavallıca duygulardı bunlar. Mezarlık ölüm sessizliğine bürünmüşken düşünceleriyle yalnız kaldı genç kız. Kendini kuru yaprakların üzerine bıraktı ve kafasını önüne eğip nefes almaya çalıştı. Havanın berraklığına karşın oksijensiz kalmış gibiydi, göğsünün sıkıştığını hissediyordu.

Konu: Geri: Broken Pieces C.tesi Nis. 28, 2012 7:19 am

Soğuktu, gölgelere karışmak kesinlikle soğuktu. Bedenin ortadan kaybolurken önce uçurumdan aşağıya atlıyormuşçasına bir özgürlük hisseder, ardından acılı ölüm anı gibi dönüşüm anı gelirdi. Her şey çok çabuk olurdu; o kadar hızlı ki, hissedemezdin bile. Gölgelerin arasında hissizce kalakalmış olan genç adam kızın sözü üzerine sabitlenmiş bir şekilde durdu. "Gitme, lütfen." Lütfen... Kim bilir kaç kez duymuştu bu lütfenleri, kaç büyücü ona lütfen demişti. Oysa bu bambaşkaydı, Queran'ın engellemeye çalıştığı ancak başaramadığı kadar başka. Mezun bile olmamış bir öğrenciydi karşısındaki, Efendi aşkına, neler geçiriyordu aklından? Gitmedi, gidemedi. Kızın kendisini göremediğini biliyordu. Karanlığa öylesine karışmıştı ki, Efendi harici herhangi biri asla onu hissedemezdi bile. Ancak kız etrafına bakındı; biliyor gibiydi, gitmediğini biliyordu sanki. Yeşil gözleri gözyaşlarıyla dolmuş aranıyor, bir ipucu arıyordu. Ne yapacağını düşündü genç adam. Ve orada öylece durmaktan başka hiçbir şey yapmadı.

Karanlığı içinde büyüyordu; kendine olan öfkesi, kıza karşı hissetmeye başladığı dayanılmaz çekim, büyük bir güç, büyük bir fırtına. Özgürlüğe gidebilmek vardı. Ancak; gitmiyordu işte. Kızın etrafında dolanmasını izledi. Nefes alışları çok zayıftı, şu an ne kadar kolay lokma olduğundan haberi bile yoktu. Gerçi ona zarar vermezdi Queran, zarar verdirtmezdi de. Nedenini soracak olsaydı herhangi biri, cevap veremezdi. Kendisinin bile buna dair en ufak bir fikri yoktu. Gücün adamı, Gecenin Prensi, sadece yarım saati geçmeyen bir sohbet üzerine kendisini böyle hissediyordu. Tam bir utanç kaynağıydı. En sonunda kendisine yenildi. Ve yeniden bedenini buldu. Oturduğu ağacın dibinden kalkmadı. Kızın kendisini görmediğini biliyordu. Oysa kendisi karanlıkta dahi onun bedenini deli gibi görebiliyor, yayılan sıcaklığı içinde hissediyordu. "Xaviera." Seni üzerine kız kendisine döndü ve suratında yayılan bir gülümsemeyle adama baktı. Kendisine doğru bir adım attığında içinde büyüyen açlığa engel olmak için genç adam büyüleyici soğuklukta bir ses tonuyla atıldı. "Kalamam. Bunu anlamalısın. Gitmek zorundayım. Kim olduğumu, ne olduğumu, ne için burada olduğumu bilmiyorsun. Ben yok ediciyim, seni yok etmek için buradayım," derken kızın yanına gelmemesini ummuştu ama kız her kelimesinde ona daha çok yaklaşmış, dibine kadar gelmişti. Ayağa kalktı Queran. Eliyle kızın yumuşak saçlarını okşarken, kokusunu içine çekti.

"Ve diğerlerini. Hepinizi. Herkesi. Yaşayan her bir varlığı. Ben, gecenin prensiyim. Ve inan bana tatlım, bu basit bir lakap değil." Dudaklarına sakin ve telaşsız bir öpücük kondurdu kızın. Eliyle onun suratını kavrarken bedenini bedenine yasladı. Hazzın tadını bilirdi, fazlasıyla. Kızı o kadar çok arzuluyordu ki, kendisinden korkmaya başladı. Arzunun sevgiye dönüştüğünü biliyordu; sevginin ise öldürücü olduğuna. Öldürmek için yaratılmış bir ırk sevmezdi. Arzularını kamçılayabilirdi, evet; yapması gereken tam da buydu. Geri çekildi. Kızın gözleriyle kendi gözleri çakışırken adeta fısıldadı. "Üzgünüm. Gitmeliyim. Gitmeliyim..."

Konu: Geri: Broken Pieces C.tesi Nis. 28, 2012 7:23 am

- RP SONU -

» Broken
» I don't want a broken heart
» Broken-Hearted Girl can be very Dangerous.