give me love.

"Seninleyken her şey fazla iyi." Kızın sözleri adamın yüreğini okşarken, adamın elleri de kızı okşuyordu. -afsghajsf- Vücudu alevler içerisinde kalmış gibiydi, uzun zamandır yaşadığını bu kadar hissettiğini hatırlamıyordu Gordon. Her dokunuşla dünyası yeniden aydınlanıyor, yeniden doğuyordu adeta. Kendi üzerindeki kazağı kızın çıkarmaya çalıştığını gördüğünde, gülümseyerek ona yardımcı oldu. Kazak adeta uçarak yere düşerken, kızın boynunu öptü yeniden genç adam. Roxana'nın kendine özgü bir kokusu vardı ki, bu koku adamın aklını başından alıyordu. Düşünemiyordu genç adam, odaklanamıyordu. Yalnızca onu öpmek, öpmek ve sonsuza kadar öpmek istiyordu. İncinmesinden korkuyordu öte yandan. Kız hayatına gireli neredeyse bir yıl olmuştu ancak ona hiç elini sürmemişti adam. Tıpkı başkasına da elini sürmediği gibi. Shane'in şakaları hala kulağındaydı, ona söylemesi hataydı bu mevzuyu zaten Gordon'ın. Bunu düşünmüştü; ancak Shane'in Roxana'nın önünde açık konuşması, belli ki kızı utandırıyordu. Bu durumda, genç adam dalga geçilmeyi göze almıştı. Şimdi ise... Şimdi işler oldukça farklıydı. Genç adam nazik olmak istiyordu, elinden geldiğince nazik. Ancak hareketlerini kontrol etmekte zorlanıyordu. Gözleri kararmıştı ve bedeni onu ele geçiriyordu. Yavaşlamayı denedi pantolonunu çoktan çıkarttığı sırada. Kızın sözlerine verdi kendisini. "Seni seviyorum," diye fısıldadı kız. Yeniden ve yeniden. Genç adam cevap vermedi; onu ne kadar sevdiğini öpücükleriyle göstermeyi denedi adeta. Her öpüşüyle aklını başından aldı kızın, kendi aklı da başından giderken. "Sana güveniyorum ve senin olmak istiyorum, tamamen." Birkaç saniye durdu genç adam. Yalnızca kıza baktı. Onun dipsiz gibi gözüken mavi gözlerine daldı, sessizce. Alnına öpücük kondurdu onun yüzündeki gülümsemeyi görüp. "Sonsuza kadar bebeğim. Sen ve ben olacağız. Sonsuza kadar." Ardından bir kez daha öptü onu ve elleriyle bacaklarını araladı kızın. Derin bir nefes alarak, dengesini sağladı. Bunun onun ilki olduğunu biliyordu. İster bir yıl, isterse yüzlerce yıl geçmiş olabilirdi... Roxana kendisinden daha önemliydi. Ve daima öyle olacaktı.

Fısıltı dökülürken dudaklarından, başka hiçbir şey umurunda değildi adamın. "Seni seviyorum." Üzerilerinde kalan son parçaları da çıkardı yavaşça. Ona korkmasına hiç gerek olmadığını kanıtlayacaktı. Aşkını tattıracaktı Roxana'ya bugün, en derinlerde. Nazik bir şekilde kızın bacağını okşadı. Elleri kızın bedenini keşfe çıkarken, kızın elleri ise adamın omuzlarındaydı. Sıkıca kavradığını hissettiğinde onun, hazır olduğunu anladı Gordon. Nazik bir şekilde kıza yaklaştı. Kız kendisini ona bıraktığı anda, yavaşça onunla bir bütün oldu. Acıtacağını biliyordu, bunu çoğu kez duymuştu. Bu yüzden kızlık zarını hissettiğinde durdu. Kızın elini hiç bırakmayacakmış gibi sıktı devam etmeden önce. Ardından kendini kaybetti. Kızın dudaklarından kendi ismini duyarken, omzunda tırnaklarını hissedebiliyordu. Nefes nefeseydi genç adam. Sanki gökyüzüne uçuyor gibiydi kıza yaklaştıkça. Durmadı... Gidebildiği yere kadar devam etti ki, kızın dudaklarından küçük bir çığlık yükseldi. Gözleri birbirlerine bakıyordu, dudakları dudaklarındaydı. Onun bulutlara eriştiğini hissettiğinde, kendisini koyverdi adam. Sanki her şey toz pembeydi. Her şey huzur doluydu. Her şey mükemmeldi. Tek vücuttular, tek bir duyguyu paylaşıyorlardı. Genç adam daha önce böyle bir şey yaşamamıştı, hiç kimse Roxana'nın hissettirdiği gibi hissettirmemişti. Kendisini toparlamakta zorlanıyordu adam, öyle ki kendisini kızdan ayırdığında sırtı üstü bir şekilde uzandı yatağa. Bir yılmış gibi gelen bir dakikanın ardından, kızı belinden tuttuğu gibi kendisine çekti. Kız başını adamın göğsüne yasladığında, Gordon elleriyle kızın saçlarını okşadı. Onun da zevk aldığını biliyordu. Hele ki, kendisi bu kadar kendini kaybetmişken... Birkaç derin nefes aldı, ardından mırıldandı. "Sen. Mükemmelsin." O anın bitmesini istemiyordu genç adam. Bu yüzdendir ki, hareket etmekten bile çekiniyordu. Yine de biliyordu, aşağıda misafirler birikirken, yan odada muhtemelen kız kardeşi onu dinlemeye çalışırken -odası ses yalıtımlıydı, fuck you Heather- daha fazla vakit kaybedemezdi. Zorla doğruldu. Kızın üzerine çarşafı örtmesi üzerine gülerek boxerını geçirdi yeniden. Etrafa göz attı ne aradığını bilmeden. En sonunda pantolonunu da bulup giydiğinde dönüp genç kıza baktı. Genelde pembe olan yanakları kızarmıştı. Gözleri ışıldıyordu ve gülümsüyordu. Bir melek, diye düşündü istemsizce genç adam. Yatağında bir melek yatıyordu.

Giyindiler. Ne zaman, ne kadar sürede oldu bi işlem hatırlamıyordu genç adam odasından çıkarken. İşin aslı, iki sefer daha yatmışlardı. Bir saate yakın zamandır odada olduklarını düşünüyordu Gordon. Roxana'nın karışmış saçlarını düzelttiğinde, odadan çıktı. Kapının açılmasıyla, kapının karşısında üzerindeki elbiseyi hiç aldırmadan trabzanlara oturmuş olan Heather'ı gördü. Tam karşısında, elinde tuttuğu elmayı ısırırken ikisine bakıyordu. Cidden mi? Gordon kız kardeşinden hiç mi kurtulamayacaktı? Ona öyle bir bakış attı ki, Heather suratındaki gülümsemeyi silmeksizin atıldı. "Konuklar geldi. Yemeye başlayacağız. Annem sizi çağırmamı istedi." Eminim öyledir bakışı atan genç adam, utancından adeta domatese dönüşen sevgilisini dirseğiyle dürttü. Kahkaha atacaktı ancak Roxana'nın bakışlarından dolayı atmamaya karar verdi. Ciddileşerek, "Ve sen de oturdun kapımızı seyrediyorsun?" diye sordu. Kız omuz silkti. Elmasına son bir bakış atarak, trabzanın tepesinden indi. "Kapınızı çaldım... Cidden. Ancak rahatsız etmemi istemeyeceğinizi düşündüm. Bitene kadar bekledim." Gordon genzinden kopan kahkahaya engel olamadı. Heather'ın da pis pis sırıtışı kahkahaya dönüştüğünde, Roxana da onlara katıldı. Her ne kadar suratı hala kırmızı olsa da. İki kızı da birer koluna taktı genç adam gülerken. Roxana'nın duyamayacağını şekilde Heather'ın kulağına eğildi. "Müthişti." Heather belli oluyordu diye fısıldadıktan sonra, ikisi de suçlu suçlu Roxana'ya dönüp gülümsediler. Neler olduğunu anlayamadan genç kız aşağıya indiklerinde, Iain Campbell yeniden karşılarına çıktı. Adam tüm heybetiyle üçlüyü süzdükten sonra gördüklerinden memnun, atıldı. "Gordon, bugünün geleneksel olduğunu biliyorsun. Değil mi?" Altındaki ima gayet açıktı. Roxana direk kendi üzerine alınsa da, Heather ne olduğunu anlamıştı. Kilt. Babası Gordon'a apaçık bir şekilde kızıyordu. Yutkundu Gordon. Kiltini gururla giyerdi, evet ama... Neden bugün? Neden Roxana dalga geçmek için an kollarken? İtiraz etme lüksü olmadığını biliyordu. Kahretsin diye mırıldandı. Derken, Heather abisinin yardımına yetişti. Gordon'ın kolundan çıkarak adamın yanağına öpücük kondurdu. Adama ne dedi bilmiyordu Gordon ama babası tek kelime etmedi. Gülümseyerek salona girdi. Ve Gordon da Roxana'nın elini tuttuğu gibi, onu kalabalık, fazlasıyla kalabalık salona soktu. Ardından annesini ve konuştuğu kişiyi gördü. "Lanet olsun," adamın söylediği son sözler oldu.