Felaket Zamanı

Gökyüzünde güneş uzun zamandır hasret bıraktığı Londra'yı aydınlatırken, aylardır dışarı gündüz vakti çıkmamış olan genç kız arkasından biri geliyor mu diye kontrol ettikten sonra karşısına çıkan ilk sokaktan sola saptı. Aklında binlerce düşüncenin birbirleriyle savaştığı sırada kalabalık caddede sırtını duvarın birine yasladı. Formunu kaybetmiş olmalıydı ki, soluklanmak için durmaktan başka bir şansı yoktu.

Hızlı ve derin bir şekilde aldığı nefesleri, akciğerlerini yakarken gözlerini yumdu. Terliyordu, donarak geçirdikleri ayların ardından bu haziran güneşi bile onun için fazlasıyla sıcaktı. Genç kızın asla olamayacağı kadar sıcak.

Alyssha, içindeki kötülüğü kullanmaktan çekinmezdi hiçbir zaman. Hep kötü kız olmuştu, olmaya da devam edecekti. O böyle görmüştü, bir Malfoy olarak ablası ve diğer kardeşleri gibi. Ama, mutluydu. Karanlık onun yaşam stiliydi, kim bilir eğer olmasaydı ne olurdu?

Aklına dolan gereksiz düşüncelerden sıyrılarak gözlerini açtı. Tam karşısında geçen tanıdık bir yüz karşısında sendeledi. Nereden tanıyordu? Cevap anında zihninde parlarken, geçen genç adamın Hogwarts'tan olduğunu hatırladı. Ravenclaw'dı, bir alt sınıfta olmasına rağmen Alyssha'yla pek çok konuda birbirlerine taban tabana zıt düşmüş, tartışmışlardı. Genç kız tiksintiyle dudaklarını büzerek yoluna devam etmek üzereydi ki, bu şanssız karşılaşmanın aslında eğlenceli bir oyuna dönüşebileceği düşüncesiyle olduğu yerde durdu. Ve gerisini düşünmeden, ayaklarını genç adamı takip ederken buldu.

Gündüz vakti Leal ne işler çevirebilirdi ki? Hoş, yalnızca Alyssha geceleri iş çevirirdi. Gündüzleri ona yapmacık insanlar gibi gelirdi, yalnızca gereksiz...

Bir köşeyi daha genç adamın arkasından döndüğünde, kendisini çıkmaz sokakta buluverdi. Her şey o kadar çabuk olmuştu ki, düşünmeye bile fırsatı olmadı. Alexandre, genç kızın hiç beklemediği bir şekilde arkasını dönüverdi. Etraflarında yalnızca bir rüzgar dolanırken, Alyssha kendisini çabuk toparladı. Suratına can alıcı bir sırıtış kondurarak, ellerini bellerine dayadı.

"Ah ne ilginç bir tesadüf değil mi Alex?"

Alyssha'nın suratındaki sırıtış daha da yayılırken, karşısındaki ifadesizlikle genç kızı süzdü. Bir süre sessiz kaldıktan sonra, suratında ufacık bir değişiklik olmaksızın atıldı.

"Tesadüf diye bir şey yoktur, Alyssha. Söyle ne istiyorsun?"

Genç kız dayanamayıp bir kahkaha patlattı. Mavi gözleri karşısındaki genç adamın gözlerine odaklanmış bir şekilde kafasını sağa sola çevirdi. Sonra bir şey olmadığını ima etmek istercesine, ellerini bilmem anlamında iki yana açtı.

"Ne mi istiyorum? Bir düşünmeliyim. Biraz eğlence. Hepsi bu."

Tek kaşını meydan okur şekilde kaldıran genç kız, ellerini belinden çekerek genç adama doğru bir kaç adım attı. Aralarındaki mesafe bir kaç adım kalana kadar ilerledi. En sonunda durduğunda, karşılarındaki yolu kapatan duvara bakarak devam etti.

"Söylesene, çıkmaz sokakta işin ne? Yoksa, Alyssha seni buracıkta öldürsün mü istiyorsun?"

Sesindeki alaycı ton, boş sokakta yankılanırken Alex genç kızın sözlerinden rahatsız olmaktan çok, eğleniyormuş gibi duruyordu. Bu durum her ne kadar Alyssha'ya rahatsızlık verse de belli etmemeye çalıştı. Ne olursa olsun, elbet pes edecekti Alex. Bir duvar gibi bakmayı nereye kadar sürdürebilirdi ki?

"Boş laflar ediyorsun Malfoy. Okul dışında ablan yokken aslında bir hiç olduğunu kabullenmek neden bu kadar zor geliyor sana?"

Genç kızın suratındaki alaycı ifade, Alex'in sözünü bitirmesiyle kaybolduğu anda Alyssha zoraki bir kahkaha daha patlattı. O güçsüz değildi, ah evet kesinlikle güçsüz değildi. Bir Malfoy olarak her zaman güçlü bir şekilde ayakta durabilmeyi öğrenmişti, acımasızlığı da, eziyet etmeyi de. Tıpkı şu an karşısında duran genç adamı ayağındaki topuklu ayakkabıların altında çiğnemek istediği gibi. Ya da, belki de bir lanet ile işini bitirmeliydi. Hem fazla vaktini almamış olurdu değil mi?

"Ah Alex... Hep böylesin, benim ne kadar güçlü olduğumu fark edebilmen için daha kaç beş sene gerekli? Biliyorsun asamı kaldırıp büyü yapmam da bir sakınca yok. Ya senin uslu çocuk?"

Alyssha ne zaman kontrolden çıktığını bilemiyordu. Hatta, olayların nasıl bu kadar çabuk geliştiğini hala kendisi dahi anlayamamıştı. Laflarına karşılık susmuştu genç adam değil mi? Ah, hayır... Kesinlikle susmamıştı!

Ona, ailesine hakaret edebilecek biri kesinlikle lanetlerin en büyüğünü hak ediyordu. Ve Alyssha, biraz da merhametle genç adama hak ettiği cezayı vermişti. Aslında, onu orada öldürmesini bilirdi. Sadece bunu yaparsa eğer ablasının onu daha Azkaban'a gitmeden öldüreceğini biliyordu. Ona ve diğer kardeşlerine bunu yapamazdı. Ayrıca Alyssha yaşamayı seviyordu, bir aptal için ölmeye değer miydi?

Aklındaki düşüncelerle, onu kendisi öldürmese bile kime öldürtebileceğini düşündü. Bir anda, o çok sevdiği Lady melek gibi aklına düşüverdi. Karşısındaki genç adamı yere sererek, onun bir şeyler mırıldanmasına kulak verdi. Ama duymadı bile... Siniri o kadar atmıştı ki, kuyruğuna basılmış yılan gibiydi. Ve öfkesinden gözü hiçbir şeyi görmüyordu.

Genç adamın kolunu tutuşu aklından geçti hızla... Ardından, nasıl olduysa kendisini Karanlık Lady'nin kapısının önünde buluvermişti, Alex'in kolunu sıkıca kavramış bir biçimde. Kapkaranlık yerde, o her şeyin yerini ezbere bilirken görmesi için gönül gözünün açık olması gerektiğini bilerek kapıya ilerledi. Bir kez tıklattığında, içeriden onun geldiğini anlamış olan biricik Lady'sinin sesi yükseldi.

Alyssha ile Aphrodith'in arasında diğerlerinden farklı bir bağ olmuştu hep. Evet, Alyssha'nın tüm ailesi karanlıktı fakat neden bilmiyordu ama Alyssha karanlık ladynin bir numarasıydı. O da bunu layıkıyla yerine getiriyordu. Ve, getirecekti de.

Alex'in sesinin çıkmayışını aldırmadı genç kız. Genç adam homurdanmıyordu bile. Bir an için, aklını yitirmiş olma ihtimalini düşündü Alyssha. Fakat an sektirmeden vazgeçti. Maalesef bu ancak Alyssha'nın rüyalarında gerçekleşebilirdi. Yine de rüyalarında daha güzel şeylere yer veriyordu.

Ağır adımlarla Aphrodith'in önünde durduğunda tırnaklarını geçirdiği genç adamın kolunu serbest bıraktı. Alex sendeleyerek öne gittiğinde, Alyssha eğilerek selam verdi.

"Ladyim..."

KONU KİLİT-

https://whisperofdeath.yetkin-forum.com/t948-felaket-zaman-devam#5897
adresinde RP devam edecektir.