Plan Zamanı

Konu: Geri: Plan Zamanı C.tesi Eyl. 17, 2011 3:58 am

Akşam güneşi son demlerini yaşarken, gökyüzünün aldığı mor renk Hogwarts'ı ve çevresini sarmalamıştı. Küçük bir esinti sakince bahçeye yeni adımını atmış kızı yalayıp geçiyor, düşünceli kızın sarı saçlarını uçuşturuyordu. İlk başta onları düzgün durmaları için durdurmaya çalışsa da, bu çabasının yersiz olduğunu anlayan genç kız ileride köşeye oturmuş ve kahkahaları kulağına kadar gelen Slytherin grubuna odakladı gözlerini. Onların taşıdığı cübbeyi taşımak istese dahi üzerindeki kırmızılı formaya mahkum kalmıştı. Hahlayarak, kaderine ve Merlin'e içten bir küfür savurdu. Suratını buruşturup yönünü değiştirmek istese de bir süre olduğu yerde çakılı kaldı. Daha okula ilk geldiği günden adlarını öğrendiği gençler orada otururken onların kendisini göremeyeceğinden emin olan Natalia, hepsini teker teker süzdü. Nathaniel, Henryk, Kryfstof ve Xavier... Hepsi birbirinden yakışıklı olsa dahi, bakışları son delikanlıya kitlenen genç kız derin bir nefes aldı. Onu görmeye alışması gerektiğini düşündü, oysa o kadar imkansızdı ki işin ucunda tek bir yol görüyordu.

Hogwarts'a ilk geldiği günü anımsadı Natalia. Daha üç gün öncesi olmasına karşın o kadar eski gibiydi ki hafızasında, sanki yıllar önceymiş gibiydi her şey. Elinde birkaç bavulla okuldan içeriye adımını atmış, ne yapacağını bilmeden bir süre öylece durmuştu. Doğaldı, okulun son haftası gelen yeni kız.. Ne bilebilirdi ki okul hakkında? Tamamen karamsarlıkla müdürenin odasını bulabilme amaçlı koridorlara düşmüştü. İşte ilk o zaman tanışmıştı Xavier'la. Genç adam önce tanımadığı kızla dalga geçmeye kalksa da, Natalia'nın ona dönüp bakışıyla çenesini kapatmayı tercih etmişti. Gülümsedi genç kız, o zaman genç adamı kestirmişti gözüne. Muhabbet etmişlerdi, hele ki kızın Slytherin olmak istediğini duyduğunda Xavier'ın gözlerinin parıldadığına kalıbını bile basabilirdi Natalia. Oysa, bir gün içerisinde her şey bir felakete dönmüş, Natalia Gryffindor'a yerleşmiş ve Xavier'ında sevgilisinin okuldaki en ismi ağır olan kızın, Alyssha Malfoy'un sevgilisi olduğunu öğrenmişti. Lanet olsun, dedi bir kez daha. Kim bilir kaçıncı kez. Gözlerini genç adamın platin sarısı saçlarından ayırarak, kendisine hazırladığı planı hatırlattı. O her zaman istediğini alan mükemmel kızdı, yine alacaktı. Okulun en havalı kızı oluşu önemli değildi Alyssha'nın, Natalia bir şeye gözünü diktin mi, ayrıntıların pek bir değeri kalmıyordu.

Genç kızın damarlarında yatan kan, ona asla pes etmemesini emrediyordu. Umutsuzluk içinde kaldığı dünse, gözleriyle etrafını taraması yetmişti onun için. Natalia bir insanın ne düşündüğünü çok rahat anlardı, bunun için onlarla konuşmasına bile gerek yoktu. Bakışlardı her şeyin anahtarı, o her şeyi anlatan bakışlar... Ravenclaw'ın prensi olan Alexandre'ın bakışlarını yakaladığında, Alyssha'ya olan bakışlarını yakaladığında, kararını vermişti genç kız. Onların bakışmaları, dile gelmeyen ama havada uçuşan duygusallık içinde bir şeytan barındıran Natalia için yeterli olmuştu. Okulun bahçesini yarılayıp, Quidditch sahasına ulaştığında, gözleriyle süpürgesiyle havada uçan genç adama odaklandı. Alexandre.. Belki de Natalia'nın Xavier'a olan bileti. Planı o kadar kusursuz gözüküyordu ki gözüne genç kızın, kendisini tebrik etmekten alıkoyamıyordu. Herkes istediğine ulaşacaktı, tek bir şeyle, yalnızca Alex'in ağzından çıkacak bir evetle.

Alex'in buraya geldiğini Lora'nın ağzından bir şekilde öğrendiğinde, buraya gelmeyi kafasına koymuştu genç kız. Sıradan bir konuşma diye düşündü, iyi geçecek sıradan bir konuşma. Accio ile süpürgesine kavuşurken, üzerindeki cübbeyi çıkarıp tribünlere atarak yalnızca üniformasıyla kaldı. Son kez görüntüsünü yokladığında, kendisini beğenmiş her kız gibi ondan oldukça memnun kalarak süpürgesine atladı ve yükselmeye başladı. Bir süre sonra Alex'e yaklaştığında, genç adam da kızı fark ederken Natalia en can alıcı ses tonuyla mırıldandı. "Hey," dedi artık onun dikkatini tamamen çektiğinden emin olarak. Yanına ulaşırken, saçlarını özellikle savurarak çekici bir şekilde gülümsedi. "Quidditch için güzel bir gün değil mi? Güneşin batışı, sessizlik ve huzur. Kafa dağıtmak için güzel olsa gerek." Ona her şeyi anlatmadan önce emin olmak isteyen genç kız, içten içe nefesini tutarken gülümsemesini suratından silmeden, Alex'e bakmaya devam etti.

Konu: Geri: Plan Zamanı C.tesi Eyl. 17, 2011 4:45 am

Lanet olsun! Accio!
Attığı Quaffle, dikkatinin toplayamamasından dolayı kalelerden geçmemişti yine. Asa marifetiyle çağırdığı topu tek eliyle sıkıca kavradı. Kolunu biraz gererek topu serbest bıraktı. Sonra da güneşin son izlerinin gözünü aldığını anlayıp sahanın diğer ucuna gidip antrenmanına devam etti. Bu sefer top ardı ardına gol oluyor ve bu genç büyücüyü mutlu etmeye yetiyordu. Zaten artık küçük şeylerle mutlu olmaya başladı tabi çoğu zaman bunları dışarı vurmuyor, duygularını yalnızken kendisine açıyordu. Elleri süpürgesini kavradı. Topu çoktan göndermişti. Süpürgesiyle sahada hızlı bit tur attı. Güneş artık hepten akşamın olduğunu söylerken birden sahanın ortasında duraksadı. Artık antrenmanı bitirmek istediğini anlaması bir saniyeden az bir süresini almıştı ki, bir yerden gelen süpürge sesini duydu. Başını aşağıya çevirdiğinde bir Gryffindor'lu cadının giderek ona yaklaştığını gördü. Bunun nedeninin antrenman yapmak istediğinin olmaması için dua etti. Alex artık yorulmuştu. Bir an başı ağır gelip irkildi. Sonrasında duruşunu düzeltti. Yanına yaklaşan cadının farkına varmamış rolüne büründü, ta ki cadı ona seslenen kadar. "Quidditch için güzel bir gün değil mi? Güneşin batışı, sessizlik ve huzur. Kafa dağıtmak için güzel olsa gerek." Alex cadıya baktı ve gözünü ayırmadan cevap verdi. "Evet aynen öyle. Ancak bazen fazla Quidditch'te yorucu olabiliyor. Söylesene sen buraya maç yapmak için gelmediysen ne için geldin?" Alex, cadının üzerine göz gezdirmişti. Cadıdaki okul kıyafeti Quidditch oynamak için fazla resmi ve hareket engelleyiciydi. Alex başka bir şeyi daha fark etti. Cadının yüzündeki Gryffindor'larda gördüğü sempatinin dışında bir şey. Sanki başka bir binadaki öğrencilerin çoğunda gördüğü bir aşinalık...

Konu: Geri: Plan Zamanı C.tesi Eyl. 17, 2011 5:04 am

Karşısındaki genç adam gözlerini Natalia'dan ayırmazken, adeta başımdan git dercesine bir sesle mırıldandı. "Evet aynen öyle. Ancak bazen fazla Quidditch'te yorucu olabiliyor. Söylesene sen buraya maç yapmak için gelmediysen ne için geldin?" Genç kız sırıtıp omuz silkerken, Alex'in bu kadar çabuk olaya girmesinden dolayı irkildi. O kadar belli miydi? Delikanlının bakışlarının kıyafetlerinde takılı kaldığını görünce kahkaha atmaya başladı, elbette ki okul üniformasıyla Quidditch oynanmazdı. Bu detayı nasıl atladığı konusunda kendisini kızmayı sonraya erteleyerek, gözünün önüne gelen bir tutam sarı saçı kulağının arkasına itti ve kahkahalarıyla sallanan omuzlarını dikleştirerek atıldı. "Uçmayı severim, aslında Quidditch'i de severim fakat Gryffindor'a iyi bir oyuncu kazandırmaya niyetim yok. Bana kalırsa sonuncu olmalılar," dedi gözlerini devirerek. Karşısındaki delikanlının tek kaşını kaldırdığını görünce, ellerini süpürgeden bırakarak bacaklarıyla dengesini salladı ve kravatını çözerek eliyle salladı. "Slytherin olmalıydım, hayat bazen çok acımasız olabiliyor. Ve seçmen şapka da öyle." Sözleri üzerine gülümseyerek, adama biraz daha yaklaştı.

Aslında sözlerine nasıl başlaması gerektiğine karar veremiyordu, her zaman kararsız biri olmuştu zaten. Aklına geleni anında söylerdi, öbür türlüsünü düşünemiyordu bile. Aklında bir an önce konuya dalması ve şimdilik sadece muhabbet etmesi düşünceleri çakışırken, derin bir nefes aldı. Delikanlının gözlerine bakarak içini çekti. Sözcüklerini devam ettirmek amaçlı ağzını açtığında, doğrudan söylemenin yararlı olmayacağına kanaat getirerek dudaklarını kapattı. Kurumuş dudaklarını ıslatırken, delikanlının onun bir şeyler demeye çalıştığını anladığından emindi. Gözlerini kapatarak, yine kontrolünü içinden çıkan o çılgın enerjiye bıraktı. "Uçmayı severim kesinlikle. Ama akşamın bu saatinde mi? Hayır. Buraya seninle bir şey konuşmak için geldim," dedi kendisinden emin bir şekilde. Alex'in sözcüklerle araya girmesine izin vermeden devam etti. "Onu seviyorsun değil mi Alex? Kimden bahsettiğimi biliyorsun... O, Alyssha." Daha fazla konuşmadan önce sustu. Her şeyi bir anda söylemenin kimseye faydası olmazdı, yalnızca bekledi. Gördüklerinden emin olmak için.

Konu: Geri: Plan Zamanı C.tesi Eyl. 17, 2011 5:25 am

Karşısındaki cadının rahat ve kendinden emin hareketlerini izlemesi sanki bir ömür uzunluğundaydı. Alex ve cadı süpürgelerinde öylece havada karşılıklı durarak konuşuyorlardı. Daha çok konuşmanın fazlasının Natalia yapıyordu ama Alex buna aldırmıyordu. Cadı konuştukça konuştu belki bazıları Alex için boş geliyordu ancak aklı ona ne olursa olsun kibarlığı bırakmamasını ve nazik olmasını emrediyordu. Aslında Alex'in vücudu süpürgeden inmek ve yatakhaneye gitmek için kıvranırken ellinden bir şey gelmeyen Alex artık konuşması gittikçe artan cadıya bakıyor etrafa bakıp biraz sıkıldığını belli etse de aslında dışarıdan bakıldığında hiç de öyle görülmüyordu. Alex'in dikkati artık hepten kopmuştu. Ancak cadının dile getirdiği o son cümle...

Alex sanki yukarıdan bir yıldırım yemişti. Üzerine geçen elektron sayısı onun dikkatini aksine çekmişti. Gözleri açıldı ve öylece cadıya baktı. İfadesizdi ama bir davranış farklılığı açıkça gözleniyordu. Alex omuz silkti. O cadı kim oluyordu da onun özel hayatı ve duygularını açıkça dile getirip sorguluyordu, ne amaçla? "Gözlemlerinin doğruluğu tespit etmek için deneylere, özellikle sorgulama yöntemine başvurman taktire şayan ancak, böyle bir şeyin doğruluğunu dile getirsem bile konunun seninle olan alakasızlığı göz önüne alırsak sana söylemek istediğim sözler, iyi akşamlardan başka bir şey olmuyor." Alex, fazla tepki verdiğini biliyordu ama sanki birisi ona saldırmıştı doğrudan özel düşüncelerine hemde. Bu insanı insan yapan yapı taşları Alex için her zaman önemli olmuşlardır.

Alex süpürgesinin sapını kavrayıp cadıya son bir referans yaptıktan sonra ileri atıldı. Süpürge hızlanarak yön değiştirdi ve alçalmaya başladı. Alex soyunma odasına doğru gidecekti. Ayakları yere değdiğinde ise tam bir saniye gecikmeyle aynı işlemin tekrarlandığını fark etti. Sanırım kolay kurtuluş yoktu.

Konu: Geri: Plan Zamanı C.tesi Eyl. 17, 2011 6:06 am

Her zaman istediğini almış, ilgi içerisinde dinlenmiş olan bir kız için karşısındaki adamın umursamaz tavırları o kadar can sıkıcıydı ki, bir an için bu plandan vazgeçmeyi bile düşündü Natalia. Alex'e katlanamayacağını o an anladığında, derin bir nefes almıştı ki adamın sözlerinden etkilendiğini fark etmesi için delikanlının aşırı tepkisi yetti. "Gözlemlerinin doğruluğu tespit etmek için deneylere, özellikle sorgulama yöntemine başvurman taktire şayan ancak, böyle bir şeyin doğruluğunu dile getirsem bile konunun seninle olan alakasızlığı göz önüne alırsak sana söylemek istediğim sözler, iyi akşamlardan başka bir şey olmuyor," dediğinde bilindik bir referansla alçalmaya başladı. Bir an bile düşünmeden adamın arkasından harekete geçen genç kız, bu işin olacağına kanaat getirdi. Belliydi, bunu kim olursa olsun anlardı.

Suratında gülümsemeyle yere indiğinde, soyunma odasına doğru ilerlemeye başlayan Alex'in koluna yapıştı. Genç adamın güçlü kolunu narin elleriyle kavradığında, Alex suratında bıkkınlığını belli eden bir ifadeyle dönerek kolunu çekti. İçten bir küfür savuran genç kız adamın ellerinden bu kadar çabuk kurtulmasına izin vermedi, sesinde her zaman tınısını hissettiren alaycılıkla atıldı. "Sana Malfoy'u verebilirim Alex, o düşlediğin pembe düşleri gerçekleştirebilirim. İnan bana," diyerek omuzlarını silkti. Adamın ilk dalga geçtiğini zannettiğini anladı, ardından kendisine odaklanan meraklı bakışlar üzerine devam etti. "Beni düşmanın zannetme, aksine, aynı taraftayız. Daha dördüncü günümde birilerini yok etmek istemiyorum inan bana daha çok zamanım olacak. Benim istediğim tek şey, senin önündeki engel. Xavier." Güzel gülümsemesiyle ışıldarken, kollarını göğsünde kavuşturdu. Biliyordu, gerçekten seven erkekler sevdikleri için her şeyi yapabilirlerdi. Buna çok kez tanık olmuştu Natalia ve bir kez daha olacağını düşünerek gülümsüyordu.

» Kurgu Zamanı!
» Felaket Zamanı