Londra’nın en ücra köşelerinde uzun, geniş ve asfaltla döşenmiş, üzerinde pis çöp
kokusu gezinen bir arka sokakta önüme üzerine çal çaput geçirmişe
benzeyen iki serseri Muggle çıktı ve bana ‘Sökül bakayım paraları, ucube!’ Dediler
ve birbirlerinin kirli yüzlerine bakarak gülmeye başladılar. Havada
esen çöp kokusunu olabildiğince süzmeye çalışarak içime çektim ve onlara
sinirle bakarak ‘Demek ucube ha!’
Dedim. Olabildiğince sinirle bakmaya çalışıyor, onları korkutup
kaçırmaya çalışıyordum çünkü ben sinirlenince olacakları görmek
isteyeceklerini sanmıyordum.
İçimde esen soğuk hava rüzgarları fırtınanın yaklaştığının habercisiydi.
Birazdan içimde ve dışımda çok büyük rüzgarlar esecek, havada kötü
büyüler uçuşacaktı. Gittikçe daha da sinirleniyor, öfkemi dışarı vurma
isteği doğuyordu. Sabrımın son zerreleri de bitmek üzereyken ister
istemez nasır tutmuş elimi uzun cebime attım ve çaktırmadan asamı
aramaya başladım.
Bana doğru bakarak ve yine gülerek –Sandığım kadarıyla biraz aptallar- ‘Bize ne cüretle karşı çıkarsın!’ Dediler.
Yırtık ceplerinde benim yırtılmamış ve temiz olan cüppeme doğru gelen
keskin bir alet görünce pis kokulu, sadece yanlarındaki evlerin ışığıyla
aydınlanabilen boş sokakta hemen bir adım kenara çekildim ve bana doğru
gelen bıçağında boşluğa doğru hızla gidişini ve aynı hızla geri
gelmesini karanlık sokakta evlerin ışığı sayesinde gördüm.
Asamı sonunda bulmuştum. Asamı sıkıca kavrayarak ve aynı anda birkaç adım geri çekilirken ağzımdan ‘Bombarda’ Sözleri dökülüverdi.
Etraf toz dumana karışmış ve artık serserilerin sesleri duyulmuyordu.
İçimdeki fırtına dinmiş, sadece şimşekler yeri yokluyordu. Karnım
sinirle inip kalkıyordu ama bir yandan da içim artık bu serserileri de
hallettim diye seviniyordum.
Tam arkamı dönmüş pis kokulu sokakta yürüyordum ki arkamdan bana doğru
yaklaşan iki çift ayak sesi duydum. Bende çok beklemeden arkamı hızla
dönmemle orta derecede uzun saçlarım gözlerime doğru savruldu. Hemen
elime yüzüme götürüp saçlarımı çektim. Beni yakalamalarına beş metre
kalmıştı ki onlara uzun asamı doğrulttum ve ‘Sersemlet’
Dedim. Karanlık sokakta yere düşme sesi yankılandı ve bir daha ayağa
hiç kalkmadı. Artık biri gitmişti, geriye bir tane kalmıştı. Üzerime
doğru gelen serseri yorulmuş dinlenirken aklıma ‘Acaba?’ Diye pek fazla
düşünmeden ve serseri üzerime doğru daha hızlı koşarken asamı tekrar
doğrultup ‘Avada Kedavra’ Dedim.
Asamın ucundan karanlık sokağı aydınlatan yeşil bir ışık demeti çıktığı anda
serseri durdu ve ilk kez yüzümü görmenin şaşkınlığı ile yeşil gözleri
açılırken ışık demeti göğsün ‘Küt’ Diye bir sesle yere düştü ve düşmesinin etkisi ile ses karanlık sokakta yankılandı. Sonunda o iki serseriyi halletmiş ve mutlu bir duygu ile işimi bırakıp siyahlarala döşeli evime‘Vjık’ Diye bir sesle cisimlendim.
Konu: Slim Shady 
Salı Mart 15, 2011 1:59 am
