Açıklama

Konu: Açıklama Salı Ağus. 18, 2009 9:59 pm

Burada bölümün moderatörleri tarafından RP seviyeniz belirlenecektir.100 üstünden verilecek puanlara göre meslek seçimine Öğrenci seçimine alınacaksınız.İlk işiniz buraya RP bırakmak olsun ..
[Çalıntı RP'Leri önlemek amacıya başka sitede yaptığınız RP ise o sitenin adresini Ö.M İLE adminlere atmanız gerekiyor ..]

PUANLAR ;

+ Görselik
+ Betimleme
+ Yazım Hatası

üzerinden verilecektir.

Konu: Geri: Açıklama C.tesi Ekim 24, 2009 4:18 am

Birkaç hafta sonra Hogwatrs açılacaktı. Bizede annemle Diagon Yoluna gitmeye karar verdik. Uç Uç Tozuyla Digon yoluna vardık. İlk olarak bana asa aldık. Özellikleri
Büyüyü savurduğunuz anda büyüyü en hızlı gönderen asalardan biridir.Kovuk ağacı oymasıdır.Elle tutulması kolaydır.Sahibi için özeldir.Başkası kullanamaz. Yani öyle demişlerdi. Sonrada cübbemi almak için Madam Malkin'e gittik. Listedeki kitaplarımı aldık.Sonra benim ısrarımla Büyülü Hayvan Evine girdik. İçeride şirin mi şirin hayvanlar vardı ama ben orada daha tatlı birşey görmüştüm pigme pofidikleri görmüştüm. Tatlımı tatlı bir pigme pofidik. Annemi öyle sırar ettim ki zorla aldık. Ardın son şey olan baykuş almaya gittik.
Artık benimde bir pigme pofidiğim ve baykuşum vardı.Sonra Gringots'a para almaya gittik. Annem bana dönemlik 50 galeon verdi. Sonra eve gitmek için yola çıkacaktık ki Pigme Pofidiğime yem almayı unuttuğumuzu fark ettik. Sonra geri dönüp ona yem ve güzel bir kafes aldık.Topu topu 25 Galon tutmuştu. Sonrada annemle eve cisimlendik.Evde okul kitaplarımı inceledim. 1. Sınıflar için Temel Büyüler adlı kitap hoşuma gitmişti. Evde asamla birkaç deneme yaptım. Becerebildiğim tek büyü Wingardium Leviosa idi.Baykuşumla deneme için Karşı komşuya bir mektup gönderdim. Ama bu durum karşı komşunun hiç mi hiç hoşuna gitmemişti. Bende bundan kimseye bahsetmedim. Ertesi gün Hogwarts'dan ikinci bir mektup gelmişti. Tren saatleri hakkında birşeyler yazıyordu. Akşam annemlehangi dersleri alabileceğim hakkında tartışmıştık. Sonunda karar verdim.İksir-Karanlık sanatlara Karşı Savunma-Biçim Değiştirme-Sihir Tarihi-Aritmasi-Kehanet-Sihirli Yaratıkların Bakımı-Bitki Bilim-Uçuş derslerine giriyordum.Uçuş dersini özellikle istemiştim çünkü Hufflepuff Quitich oyuncusu olmak istiyordum.Hatta Bu akşam süpürge almaya gidecektik.Akşam Qutidditch Malzemeleri olan bir dükkana girdin süpürgemi aldıktan Sonra bir maç yaptık. Annem benim Arayıcı pozisyyonunda iyi oynayacağımı düşünüyor.

Konu: Geri: Açıklama C.tesi Ekim 24, 2009 4:26 am

Öncelikle belirtmeliyimki sarı renk gerçekten çok göz yoruyor.Ayrıca yazım hatalarında var ve hiç betimlemen yok.Betimlemeye önem verdiğimizi belirtmiştim.Konuyuda çok basit ele almışsın.
Üzgünüm 35'ten fazla puan veremeyeceğim..

Konu: Geri: Açıklama C.tesi Ekim 24, 2009 4:32 am

Dışarıda göz gözü görmeyecek kadar delicesine yağmur yağıyordu.Öyle bir sis bastırmıştıki sanki Dünya kararmıştı.Henüz 1 yaşındaydı.O gece birden evlerinin kapısının açıldığını duymuştu anne ve babası.Ters giden bir şeyler vardı.Viktor'un babası ne olduğuna bakmak için çıkmıştıki olan oldu.Ölüm yiyenler evi basmış ve Viktor'un babasını öldürmüşlerdi.Annesi Viktor'u alarak arka kapıdan kaçmışlardı.Can pahasına kaçıyorlardı.O sırada tabiki hiç bir şeyin farkında olmayan Viktor sadece ağlıyordu.O sisde ve yağmurda nereye kaçıcağını bilemiyordu.Kocası ölmüştü peşinde ölü yiyenler vardı.Tek endişesi oğlu Viktor'du.Saklandı bir yere.Çömeldi.Düşünüyordu ve kendi kendine konuşuyordu:"Merak etme oğlum seni kurtarıcam!".Sürekli bunu tekrarlıyordu.Yağmur şiddetini artırmaya devam ediyordu.Tekrar kaçmaya başladı.Viktor hala ağlamaktaydı.Ölü yiyenler sanki onlarla dalga geçermişçesine kovalıyorlardı onları.

Ve sonunda!Viktor'un annesi ona ilginç bir büyü yapmıştı.O zamanlar koruma büyüsü olarak biliniyordu.Yağmur artık fırtınaya dönüşmüştü.O sırada ölü yiyenler Viktor'un ve annesinin etrafında grup halinde duruyorlardı.İçlerinden biri öne çıktı ve şöyle dedi:"Yüce efendiyi inkar edenlerin sonu ölümdür!" dedi ve Viktor'un annesinide orada öldürdü.Olup bitenin farkında olmayan Viktor annesinin yapmış olduğu koruma büyüsü sayesinde ölü yiyenlerin elinden kurtulmuştu.Ölü yiyenler onu kaçırmaya çalıştı ancak koruma büyüsü sayesinde Viktor kurtulmuştu.

Seneler geçmişti.Viktor amcasının yanında yeğenleriyle beraber kalmaktaydı.Artık onun için Hogwarts Macerası gelen mektupla başlamıştı.

Konu: Geri: Açıklama C.tesi Ekim 24, 2009 4:48 am

Renklendirmen basitti fakat göz yormuyordu.Konun doğrusu Harry Potter'ın neredeyse tıpkısının aynısı ama önemli olan betimlemelerindi.
Açıkçası betimlemelerini beğendim..Bir kaç yazım hatan var.
Bunun dışında biraz daha uzun yazabilirdin..
Puanın: 75

Konu: Geri: Açıklama Paz Ekim 25, 2009 2:25 am

İlk adminatör=Müdürümüze şunu iletmek isterim: Ben ii rp yazamam::

Hava çok korkunç fırtınalı havaydı.Üvey ailemin,çoçuğunun doğumgünüydü.Ve benim ses çıkarmayıp,odamda kalmam gerekiyordu.Odama birden küçük bir cin gelmişti.Odama girdiğimde gözlerim şaşırmıştı ve benim acilen o cini kovmam gerekiyordu.Çünkü o cini üvey annem,babam ve kardeşim görseydi çok kızardı.Onu kovamadım çünkü çok ses çıkarıcıyadı ve onun yaptığı sesi üvey babam duymuştu.Hemen yanıma gelip kızdı,neseki ben cini dolaba saklamıştım.Ve o bana olanları anlattı:
''....Ve sonra o seni bulacak burada kalmalısın''dedi.
Ben aldırış etmedim ve ona hayır ben Hogwarts ' a geri dönmeliyim.
dedim.
Ve onu kovdum akşam arkadaşlarım geldi ve beni HOGWARTS ' a götürdüler

-SON-

Konu: Geri: Açıklama Paz Ekim 25, 2009 7:37 am

Renklendireme kötü, konu harry potter'la aynı betimleme eh işte
Puanım : 15

Konu: Geri: Açıklama Ptsi Ekim 26, 2009 9:46 pm

İLK MEKTUP

O gece uyku tutmadı ve yatağımdan kalktım. Pencerenin önüne geldim ve oturdum. Evdeki sessizlikten ablamın ve ebeveynlerimin uyuduğunu anlamıştım. Yağmur yavaş yavaş yağıyordu. Birden bana doğru gelen bir cisim gördüm. Uçuyordu. Biraz daha yaklaştıktan sonra onun bir baykuş olduğunu anladım ve şaşırdım. Yaşadığım yerde hiç baykuş görülmezdi. Sonra bana çok yaklaştığını fark ettim. Cama çarpmaması için pencereyi açtım. Büyük bir hızla odama girdi ve üzerinde okul kitaplarımın olduğu masada durdu. O sırada üzerinde bir mektup olduğunu gördüm ve mektubu açtım. Baykuşun çıkardığı sesten dolayı olacak ki, annem ve babam kapıdaydılar. Ben de kilidi açtım ve herşeyi anlattım. Daha sonra da mektubu onlara verdim. Mektubu okuduktan sonra birbirlerine baktılar ve sonra bana döndüler. İşte o cümleden sonra hayatımın değişeceğini anladım!
"Sıra sende! Ailemizin 3. büyücüsü sen olacaksın Alice! Hogwarts'a gidiyorsun!"
"Hogwarts mı?" dedim. "Gerçekten mi? Yani sizin büyücü olduğunuz okula gidiyorum öyle mi?" Çok heyecanlıydım. Annem ve babam da heyecanlı görünüyorlardı. Bana bakıp gülümsediler. 3'ümüz de çok mutluyduk. Annem ve babam duyduğuma göre Muggle doğumlulardı. Bu yüzden ailelerinde onlardan başka büyücü yoktu. Ben de ailenin 3. büyücüsü oluyordum. Sonra birden aklıma ablam geldi. O benden büyüktü ama ona böyle bir mektup gelmemişti. Anneme ve babama sordum:
"3. büyücü olmam çok güzel ama neden ablama böyle bir mektup gelmedi? O benden daha büyük değil mi?"
"Aslında ablana da aynı mektup gelmişti ama cesaret edemedi Alice. Hogwarts zorla hiçkimseyi büyücü yapmaz. Ablanın düşüncesine saygı duydular ve istediği zaman oraya gidebileceğini söylediler." diye açıkladı babam.
"Bu çılgınlık!" dedim. "Korkulacak bir şey yok! Ablamla birlikte başlayamaz mıyım? Belki de onu ikna edebilirim." dedim ve gülümsedim.
Annem biraz düşündü ve:
"Evet, aslında iyi olabilir. Sabah konuşuruz bunu. Şimdi uyu bakalım." dedi ve çıkarken ışığı kapattı. Çok mutluydum. Büyücü olmama az bi zaman mı kalmıştı? Acaba nasıl zorlukları vardı? Orası gerçekten annemin ve babamın ben küçükken bahsettiği gibi büyük bir yer miydi? Normal okullarda gördüklerimden çok farklı dersler mi görecektim? Gerçekten çok mutlu ve heyecanlıydım. Bunları düşünürken uyuya kalmışım, tabi yüzümde bir gülümsemeyle...

Konu: Geri: Açıklama Çarş. Ekim 28, 2009 2:09 am

Çok güzel bir betimleme biraz renkli olabilirdi fakat yinede güzel olmuş.Yazım yanlışda yok.
Puanım : 75

Konu: Geri: Açıklama Çarş. Ekim 28, 2009 6:20 am

Sağolun. Çok mutlu oldum. Açıklama Icon_cheers

Konu: Geri: Açıklama Çarş. Ekim 28, 2009 10:02 pm

Rpleri 3. kişi ağzından yazınız.

Konu: Geri: Açıklama Perş. Ekim 29, 2009 6:34 am

3 veya 1 olabilir farketmez. Happy

Konu: Geri: Açıklama Cuma Ekim 30, 2009 12:03 am

RP artırmak için tekrar yazabiliyor muyuz?

Konu: Geri: Açıklama Cuma Ekim 30, 2009 5:19 am

Hyr malasef

Konu: Geri: Açıklama Cuma Ekim 30, 2009 8:04 pm

Nasıl artırıyoruz o halde? Mesela benim 90 galleon vererek asa almam gerekiyor. Ben de 75 var.

Konu: Geri: Açıklama Cuma Ekim 30, 2009 10:59 pm

Alice Maria Riddle demiş ki:: Nasıl artırıyoruz o halde? Mesela benim 90 galleon vererek asa almam gerekiyor. Ben de 75 var.

Onunla alakası yok onun canım Smile

Asa dükkanında kasa diye bir bölüm var oraya bir rp bırakmalısın.O rp'n 90 galleon değerindeyse alabilirsin =)
Ve ayrıca bir kereliğine mahsus rp yükseltme yapmayı düşünüyorum tabi önce diğer adminimizle değerlendireceğiz kesin birşey söyleyemem Açıklama Icon_smile

Konu: Geri: Açıklama C.tesi Ekim 31, 2009 2:27 am

Sağol açıklama için. Smile

Konu: Geri: Açıklama C.tesi Ekim 31, 2009 3:34 am

Önemli değil görevimiz Happy

Konu: Geri: Açıklama Salı Kas. 03, 2009 10:11 pm

Lily sinirle gidip tekrar arkadaşlarının yanına oturdu. Arkada Snape’e uğursuzluk büyüleri yapmaya devam eden kendini beğenmiş, kibirli, burnu büyük, ahmak James Potter’dan cidden nefret ediyordu! Sırf ona inat Snape’i koruyordu her seferinde ama artık bu kadarı da fazlaydı! Snape ona gene bulanık demişti işte! İnasanlar neden hiç iyilikten anlamıyorlardı…

“Şu Snape kadar ahmağını görmedim yani!” diyerek hemen yanına oturdu Jennifer. Lily’nin cidden sinirli olduğunu fark etmişti ve her zamanki gibi onu sakinleştirmek Jenny’e düşüyordu.

“Senden hoşlandığı için böyle yapıyor işte! Ne dersen de Lily, Snape’in senden hoşlandığından adım gibi eminim. Ama onla asla çıkmayacağını bildiği için…” diyen Kathy de Lily’nin diğer tarafına oturdu. Lily’nin bu durumlara canının çok sıkıldığını bilen Jennifer ve Kathy S.O.S timi olarak iş başındaydılar yine!

Jennifer, Kathy ve Lily ilk yıldan beri birbirlerinin en yakın dostlarıydılar. Artık birbirlerini o kadar iyi tanıyorlardı ki… Örneğin; Lily sinirlerine hakim olmakta çok zorlanırdı ve sinirlenince bağırıp çağırır, ağzına geleni söyler, hatta bazen eline ne geçse fırlatırdı. Böyle durumlara artık alışmış olan Jennifer ve Kathy Lily’i en iyi sakinleştiren insanlardı tabiî ki ve bu işe aralarında S.O.S adını vermişlerdi –yani Sakin Ol Sus!

Jennifer çok güvenilir ve çok anlayışlı olduğu için genelde onunla dertleşmek Lily ve Kathy’i hep çok rahatlatırdı. Ama çok arkadaş canlısı olan Jen çoğunlukla herkesin derdini dinlemek zorunda kalırdı. Okulun yarısı ona dert yanardı ve bazen herkese her an gülümseyerek tavsiye vermekten bıkan Jen bir anda domuzlaşabilir, kendini bir anda dış dünyaya kapatabilirdi. Böyle zamanlarda Lily ve Kathy ona hiçbir şey sormaz, hiçbir şey söylemezlerdi; çünkü birazdan bunun geçeceğini bilirlerdi.

Kathy ise grubun sosyal kelebeğiydi! Okuldaki insanların neredeyse hepsini tanır, hatta pek çok kişinin soyadlarına kadar her şeylerini ezbere bilirdi. Dedikoduları ilk o duyar, kim kimi seviyor, kim kimle çıkıyor ilk o öğrenirdi. Başkaları hakkında çok şey bilirdi de kendi hakkında çok anlatmazdı. Pek çok kişiyle çıkar, sevse de sevmese de ayrılınca aşk acısı çekerdi. En çok Jenny’le dertleşirdi. Jenny’de Kathy’i arkadaştan çok savunmasız, küçük bir kardeş olarak görürdü; çünkü Kathy cidden olur olmaz şeylere çok üzülürdü, kendini üzüntüden pek koruyamazdı. Bu yüzden o grubun bebeğiydi. En küçük kardeşti. Jenny ise ablalarıydı, bunun nedenin anaçlığı ve yardımseverliğiydi. Lily’de ortanca kardeşti; çünkü ne Kathy kadar güçsüz, savunmasızdı, ne de Jenny gibi herkese annelik yapmaya tahammül edebilirdi. Zaten Lily insanların Jenny’i ağlama duvarı olarak kullanmasına katlanamıyordu. Herkes gelip ona derdini anlatıyor, hiç biri “senin ne derdin var?” diye sormuyordu. Bu yüzden Jenny en çok Lily’e anlatıyordu derdini, Lily de onu dinlemekten hiç bıkmıyordu.

“Ya yok öyle bir şey Kathy! Offf!” Lily’nin zaten sinirleri bozuktu, bir de Kathy çıkmış Snape’in ondan hoşlandığını iddia ediyordu gene.

Arkadaki sesler iyice yükselmişti. “Herhalde sonunda Sümsük’ün donunu çıkardı ahmak Potter!” diye düşündü Lily. Jennifer ve Kathy ne olduğunu görmek için arkalarını dönmüşlerdi.

“Oha! Cidden çıkarıyor Snape’in donunu bu manyaklar!” dedi Kathy gülerek. Lily’de tam ne olduğunu görmek için arkasını dönmüştü ki…

“Potter! Black! Kesin şunu!” diyen bir ses duyuldu ve belinden kayan donunu tutmaya çalışan Snape’in çevresinde halka oluşturmuş, gülen kalabalığın arasından kare gözlükleri ve sımsıkı topuz yapılmış saçıyla Profesör McGonagall çıktı. Suratı sinirden kıpkırmızıydı ve ateş saçan gözlerle Jamesle Sirius’a bakıyordu. Bir asa hareketiyle Snape’i normale döndürdü.

“Potter ve Black artık çok olmaya başladınız! Bir sonraki sınava hazırlanmanız gerekirdi ama belli ki kendinize çok güveniyorsunuz! O zaman bu akşam cezaya kalmanızda sorun olmaz herhalde! Ve eğer yarınki biçim değiştirme sınavını veremezseniz…” ne demek istediğinin iyice anlaşılması için birkaç saniye bekledi ve sonunda “Bu akşam 8’de odamda olun!” diyerek dönüp gitti.

Lily keyifle sırıtarak öğle yemeği için ayağa kalktı. O sırada James saçlarını karıştırarak Lily’e kaçamak bir bakış attı ve göz göze geldiler. Lily sırıtmasını daha da genişletti ve saçlarını savurarak yanında Jenny ve Kathyle şatoya doğru yürümeye başladı.
__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
“Abi benle ne alıp veremiyor anlamıyorum ya! Neden benden bu kadar nefret ediyor! Offf!” diye söylenmeye başladı James, Sirius, Remus ve Kılkuyrukla şatoya doğru yürürken.

“Hımmm, mesele daha çok varolmanda abi, anlatabiliyor muyum!” diyerek kahkahalarla gülmeye başladı Sirius.

“Haha! Çok komiksin! Ya saol ya moralimi acayip düzelttin!”

“Tamam ya şaka yapıyorum! Ama anladığım kadarıyla senin birazcık burnu büyük biri olduğunu düşünüyor. Sadece birazcık!”

“Neden beni böyle yanlış anlıyor ya! Off yeter artık, ona takılıp kalmaktan sıkıldım! Benle çıkmak isteyecek bir sürü kız var etrafta ama ben gidip benden nefret edeni buluyorum. Biraz kıymetimi bilse!”

Sirius belli ki artık James’i dinlemiyordu. Dalgın dalgın kafa salladı sadece James’in yakınmalarına. Griffindor masasına oturmuşlardı. Kızlar çaprazlarındaydı ve aralarında sadece iki üç kişi vardı.

“Black! Şu salatayı uzatabilir misin?” diyen Jennifer’ın sesiyle irkildi Sirius ve hemen uzattı. Jennifer da ona o bildik, kocaman, sıcak gülümsemesiyle teşekkür etti. O sırada Lily ters ters baktı ve herkes hemen yiyecekleriyle ilgilenmeye başladı.

Jennifer ve Kathy çocuklarla konuşuyorlardı, Lily gibi hepsine karşı bir düşmanlık beslemiyorlardı elbette; ama mesafeyi korumak için soyadlarıyla hitap ediyorlardı ve Lily için, onların varlığından hoşnutsuz görünmeye çalışıyorlardı; çünkü Lily çocukların hepsine gıcık oluyor, hepsinin ahmak olduğunu düşünüyordu ve bu nedenle arkadaşları da onlara gıcık olmalıydı!

Oğlanlar da bu durumun farkındaydı, bu yüzden onlarda Jenny ve Kathy’e pek yakınlık göstermemeye çalışıyorlardı. Ama daha dün Lily kütüphanedeyken, Kathy ve Jennifer ortak salonda KSKS çalışırlarken bir büyünün yapılışını çözememiş ve sınıfta KSKS’si en iyi olan Sirius ve James’e sormak zorunda kalmışlardı.

Hiçbir şeye çalışmaya ihtiyaç duymadıkları için bir köşede tembel tembel oturan Sirius ve James de seve seve yardımcı olmuşlardı kızlara. Hatta büyü öğrenildikten sonra Remus’un da katıldığı derin bir sohbete dalmışlar ve Lily kütüphaneden dönüp de o sırada kahkahalarla gülen gruba bakakalana kadar bayağı eğlenmişlerdi. Lily surat asarak gidip salonun diğer ucuna oturmuştu. Kızlarda hemen çocuklara teşekkür edip James’in “O da bir kerecik yanımıza gelse ölür sanki!” diye yakınmaya başlamasını duymazlıktan gelerek Lily’nin yanına gitmişlerdi.

Lily hiçbir şey olmamış gibi davrandı bir süre ama sonra dayanamayıp “Ya benim yüzden onlarla konuşmamanız gerekmiyor; yani anlaşabiliyorsanız o baş belalarıyla benim için fark etmez cidden. Gerçekten! Ciddiyim! Ben onlardan hoşlanmıyorum diye sizinde hoşlanmamanızı beklemek çok bencilce bir şey!” demişti bir çırpıda. Aslında öyle olmasını istediğini biliyordu; ama bencilce davranmak istemiyordu. Kızlarda Lily’nin öyle olmasını istediğini biliyorlardı; bu yüzden cidden onlardan hoşlanmıyormuş gibi davranıyorlardı işte. Bu nedenle aslında çok eğlenceli olan ‘baş belaları’ndan uzak duruyorlardı –en azından şimdilik…
__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
“Şu aptal Pendempia büyüsünü bir türlü beceremiyorum ya! Ve içimden bi ses kesin soracaklar diyor!” öğle yemeğinden sonra kızlar tekrar gölün kıyısındaki her zamanki ağaçlarının altına oturmuşlardı ve yaklaşık bir saat içinde başlayacak olan KSKS uygulama için son çalışmalarını yapıyorlardı. “Asa hareketi nasıldı ya Jen? Bi daha göster lütfen!”

“Lil yaklaşık on kez gösterdim ya! Bak böyle yukarı doğru… hah evet öyle işte. … aa neden olmuyor ya! Bende aynı öyle yapıyorum… bak oluyor işte.”

“Of tamam bende aynını yapıyorum olmuyor! Napcam ya sorarlarsa? Siz bunu şu baş belarından öğrenmiştiniz dün di mi!”

“Evet Lily, o ‘baş belalarından’a git sende sor diyorum bir saattir ama…”

“Asla! Potter hemen havalara girer şimdi!”

“E KSKS’den kalırsan ya bu büyü yüzünden, ya da bu inadın yüzünden desek daha doğru olur! Bak hemen karşıya oturmuşlar zaten, hadi Lil git de sor! Dünyanın sonu olmaz ya!”

Lily derin derin iç çekti ve artık pes etmiş olacak ki ayaklandı ve doğruca tam karşılarındaki ağacın altında tembel tembel oturan ‘baş belalarına’ doğru ilerlemeye başladı.

__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
“Buraya doğru gelen şu şey Lily mi, yoksa ben iyice kafayı mı bozdum Lilyle!”

James oturduğu yerden biraz doğruldu ve şaşkınlıkla Lily Evans’ın onlara doğru yaklaşmasını izledi. Saçlarını karıştırmak aklına bile gelmedi!

“Potter, bana Pendempia ‘yı öğret…ebilir misin acaba?”

“Haaa?...” James hala ağzı bir karış açık oturuyordu. Ve cidden hiçbir şey anlamamıştı! Lily sıkıntıyla içini çekti ve James’in karşısına oturuverdi;

“Pendempia diyorum Potter! Yapamıyorum da bir türlü, Jen defalarca gösterdi ama yok yani olmuyor. E onada siz öğrettiğinize göre” umutla Sirius’a döndü bu sefer, “bana da öğretebilirsiniz heralde!”

Meseleyi kavrayınca James hemen elini saçına götürdü ve sırıtarak “Tabii ki Evans, tabii öğretirim” artık sırıtması bütün yüzüne yayılmıştı, “eğer benimle çıkarsan neden olmasın!”

“Oooooooooooof! Seni adam yerine koyup da konuşmaya çalışanda kabahat zaten! Kendini beğenmiş bir züppeden ne beklenir ki!” diye bağırarak sinirle ayağa kalktı Lily.

“Saol Evans! Sadece hayır da diyebilirdin, hakarete gerek yoktu!” Bu seferde James bir hışımla ayağa dikilmişti.

“Sadece hayır demekten anlasaydın eğer her seferinde tekrar tekrar sormazdın Potter; ama senin kalın kafan bir türlü basmıyor benim asla ve asla ve asla senin gibi kibirli bi domuzla çıkmayacağımı!”

“Bir de domuz olduk şimdi ya! Yeter Evans ben senin bu hakaretlerini çekmek zorunda mıyım be! Tamam bitmiştir! Şu andan itibaren bitti Evans, artık anladı bu ‘domuz’, senin gibi taş kalpli biriyle çıkılmayacağını! Mutlusundur artık umarım!”

“Çok mutluyum Potter çok! Sadece kendime kızıyorum nasıl bi aptallık ettim de senden yardım istedim diye! Çünkü sınav öncesi sinirimi bozmaktan başka bir işe yaramadın!” diye bağırdı ve arkasını dönüp hızla uzaklaştı.

James, Lily’nin gidip aynı günde ikici kez Jenniferla Kathy’nin yanına sinirle oturmasını izledi ve oda sinirle arkadaşlarının yanına oturdu. Hala gözü sinirden kızarmış, Jennifer’a bağıran Lily’deydi.

Bir süre kimse konuşmadı ve öylece oturdular. Sonunda;

“Şimdi cidden bitti mi abi?” Sirius bunun cevabını çok iyi biliyordu ama yinede sorması gerekiyordu.

James ise cevap vermedi; sadece iç geçirerek dizlerini kendine doğru çekti ve başını ellerinin arasına aldı.

Tabiî ki bitmedi… biliyordum. Nası bitebilir ki! Çatalak aşık… diye üzüntüyle düşündü Sirius. Arkadaşı bu kız yüzünden daha ne kadar acı çekecekti!
________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Akşam üzeri yemekten önce herkes ortak salondaydı. KSKS’yi de atlatmışlar ve rahatlamışlardı. Bazıları yemek saatini beklerken, ertesi günkü son sınava yani Biçim Değiştirmeye çalışmaya başlamışlardı bile, bazıları ise sadece o günün yorgunluğunu atmaya çalışıyorlardı. Lily’de tek başına camın kenarına oturmuş günün batışını izliyordu. Jen Kathy’i çalıştırıyordu; çünkü Kathy Biçim Değiştirmede pek iyi değildi ve F.B.Y.S için mutlaka geçmeliydi bu sınavı.

Odanın diğer ucundaysa çıldırmak üzere olan James Potter’ı, Sirius ve Remus sakinleştirmeye çabalıyordu.

“Abi inanamıyorum ya sordular! Pendempia’yı sordular! Ve benim yüzümden yapamadı! İnanmıyorum ya harbiden ben eşeğin biriyim! Kıza yardımcı olmak yerine salak salak konuştum! KSKS’den kalırsa vicdan azabından ölürüm heralde… gerçi ben ölmeden o beni öldürür kesin! Hala gelip beni boğmaya kalkışmadığına şaşıyorum…”

“Of James yeter be! Yedin bitirdin kendini. Burada böyle kuduracağına git de konuş bari! Özür dile, bir şeyler yap abi!”

“Tamam Aylak. Haklısın. Gidiyorum!” derin bir nefes alıp ayağa kalktı James ve hala cam kenarında oturmakta olan Lily’e doğru ilerledi.

“Şeyy… Lily çok özür dilerim ya! Benim aptallığım yüzünden yapamadın sınavda Pendempia’yı. Cidden aptallık ettim ya! Ayda yılda bir şey istedin benden onu da yapmadım. KSKS’den kalırsan kendimi hiç affetmem… sen de beni affetmesin gerçi ama… Eminim şimdi benden nefret ediyorsun –yani her zamankinden de çok, ölmemi filan istiyorsun kesin ama cidden çok üzgünüm ya!...” James bir çırpıda bütün aklından geçenleri söyleyip ifadesiz bir şekilde duran Lily’e baktı.

Lily bir süre öylece durdu James’in bu bombardımanından sonra ve sonunda gülümseyerek “Yaptım!” dedi.

“Neyi yaptın?” bir saniye kafası karışan James sonra hemen anladı, “Pendempia’yı mı yaptın! Gerçekten mi!”

Karşısında gülümseyerek kafa sallayan Lily’e ağzı kulaklarında sırıtarak karşılık verdi ve sonunda dayanamayıp kızın boynuna atladı. Bir anda o kadar rahatlamıştı ki karşısındakinin aslında ondan nefret eden Lily Evans olduğunu unutmuştu. Tabii Lily bunu hatırlatmakta gecikmedi ve boynuna yapışmış olan James’i hızlıca itti.

“Hayrola Potter, ne oluyor?”

“Pardon Lily birden öyle rahatladım ki…” dedi hala ağzı kulaklarında gülümseyen James, “E nasıl yaptın büyüyü peki?”

“Bilmem ki! Önce adam ‘Pendempia’yı yap’ diyince kaldım, içimden sana bir güzel küfrettim! Sonrada Jen’in gösterdiği gibi yapmaya çalıştım ve birden oluverdi! Hem de çok güzel oldu, kesin tam puan alacağım!” tekrar bütün suratına yayılan gülümsemesiyle ona baktı ve James’in içinin erimesine neden oldu.

“Bende adam Pendempia diyice kendime bir güzel küfrettim! Seni düşündüm direkt, ‘al işte bittim ben, Lily beni öldürecek’ dedim” ikisi de güldü buna.

“Tabi bu, hala senden nefret ettiğim ve sınavdan önce sinirlerimi feci bozduğun gerçeğini değiştirmiyor Potter!” Lily bir anda ciddileşmişti.

“Özür diledim ya sınavdan öncesi için! Sende bana bir sürü hakaret ettin ama!”

“Eğer kabul etmeyeceğimi bildiğin halde yine de sürekli çıkma teklif edip durmasan hakaret etmezdim Potter!” James rahatsız rahatsız kıpırdandı. “Neyse, nasılsa artık bitti, bir daha bana çıkma teklif etmeyeceksin. Bende o zaman sana hakaret etmem ve belki sonunda medeni insanlar gibi konuşabiliriz… yani belki! Arkadaş filan olmak gibi bir şeyden söz etmiyorum kesinlikle Potter! Çünkü hala senin kendini fazla bir şey sandığını düşünüyorum ama artık senle çıkmamı istemeyeceğine göre beni ilgilendirmez bu… di mi Potter!” soran gözlerle dikkatle James’e bakmaya başladı.

“Şeyy aslında…” Hızla düşünmeye başlamıştı;

Of artık bitti diyince inanmış cidden… bir daha ona çıkma teklif etmeyeceğimi düşünüyor… ya nasıl anlamıyor ona karşı hissettiklerimi… o anda sinirle öyle söylediğimi nasıl anlamıyor… ama artık bana bağırıp çağırmazmış eğer bir daha onla çıkmak istemezsem… offf! Onla çıkmak için ölüyorum… ama zaten kabul etmiyor sorsam da… o zaman en azından artık onunla doğru dürüst konuşabilirim… en iyisi dediğini kabul etmek… belki arkadaş gibi oluruz ve beni biraz tanırsa artık kabul eder! Bir kez sorarım o zaman ve istediğim cevabı alırım!

Birkaç saniye içinde bunları hızla kafasından geçirirken Lily yemyeşil gözlerini James’in ela gözlerine dikmişti.

“Tabi Lily artık sana çıkma teklif etmeyeceğime göre sen de bana hakaret etmezsin ve medeni insanlar gibi kavga etmeden konuşabiliriz!” dedi sonunda James.

Sanki başka bir cevap bekleyen Lily bir anda James böyle diyince şaşırdı; ama belli etmemek için hemen “Tamam o zaman, güzel…” dedi.

Demek artık bitti derken ciddiymiş, gerçekten benden vazgeçti demek… neyse, iyi ya işte biraz kafamı dinlerim artık… ahmak Potter artık her yerden çıkıp teklif etmeyecek! Oh be rahatladım! Ama… demek bu kadar kolaymış vazgeçmesi… tabii… ne sandım ki… eğlence olsun diye benle çıkmak istiyodu zaten… ciddi değildi tabiî ki…her neyse… artık cidden bitti… sadece arada bir konuşuruz böyle belki… o kadar…

Bir süre ikisi de sessizce oturdular ve bu yeni durumu kavramaya çabaladılar. Sonunda Lily saatine bakarak ayağa kalktı ve yemeğe ineceğini söyleyerek Jennifer ve Kathy’nin yanına gitti. James de Sirius, Remus ve Kılkuyruk yanına gelip de artık yemeğe inmeleri gerektiğini söyleyip onu dürtükleyene kadar Lily’nin arkasından öylece baktı.

Konu: Geri: Açıklama Cuma Kas. 06, 2009 4:24 am

Uzunluğu gayet güzeldi..Betimlemelerin yerindeydi.
Lily-james ikilisini severim.Güzel anlatmışsın aslında tam fanfictionluk Razz

Fakat bir kaç yerde yazım hataların vardı ve renklendirme yapsan çok daha güzel gözükebilirdi.
Puanın;
93

Konu: Geri: Açıklama Cuma Kas. 06, 2009 4:52 am

Lily diğer günler gibi evde oturmuş kitap okuyordu. Godric Hollow'daki ilk haftasıydı. Jenny'den başka arkadaşı yoktu. Ama onun ailesi onun Hogwarts'da başarılı olması için bütün gün çalışıyordu. Sadece bazen ailesi evde olmadığında benimle oynamaya geliyordu. O bize gelince genellikle saklambaç oynardık çünkü bizim evimiz bir malikhaneydi. Evans Malikhanesi. Bütün çocuklar gibi bütün gün oynamak yerine sadece 1-2 saat oynayabiliyorduk. İşte benim berbat hayatım bu.
Birgün Jenny ile oynarken ona bir mektup geldi. Hogwarts'a davet mektubu. Mektupta şunlar yazılıydı:
HOGWARTS CADILIK VE BÜYÜCÜLÜK OKULU

Müdür ve Müdüre: Crimstyler Potter-Anna Lizzie Malfoy
Sayın Jenny Humphry,
Hogwarts Büyücülük ve Cadılık okulu'nda yerinizin ayrılmış olduğunu size bildirmekten mutluluk duyuyorum. Gerekli kitap ve gereçlerin listesi ilişikte sunulmaktadır.
Sevgilerimizle,
Anna Lizzie Malfoy

Jenny öylece kalmıştı. "Merlinin sakalı Hogwarts'a gidiyorum!!" diye bağırdı. Birlikte sevinç çığlıklarıyla dans ettik. Akşam annemle babama Jenny'e gelen Hogwarts mektubundan söz ettim. Ama onlar bana bir aslanın elinden yemeği alınmış kadar öfkeyle bakıyordular. Sanki beni yiyecekmiş gibi. "Lily bundan sonra sana Hogwarts'dan bahsetmeni yasaklıyorum" dedi annem. Babamda ona katılırmışçasına bir bakış attı. "Ama neden? Eğer bende Jenny'nin yanına Hogwarts'a gidersem birçok arkadaşım olur. Lütfen anne benimde gitmeme izin ver. Bende sizin gibi bir cadı olmak istiyorum. "dedim. "Elbette bir cadı olacaksın tatlım ama seni Hogwarts'a asla göndermeyeceğiz. Sen Beux Batons'a gideceksin. Hem orada Fransızcada öğrenip kendini daha iyi geliştireceksin." dedi. "Hayır, anne. Ben asla o sefil, Fransız okuluna gitmem."dedim. Şuan kendimi bir böcek kadar ezilmiş ve bir muggle gibi çaresiz hisediyordum. Ama yapacak bir şey yoktu. Annemi bir tek babamikna edebilirdi ama oda annemden yana gibiydi. " Ben Beux Batons'a asla gitmeyeceğim." dedim çok yüksek bir sesle. Ama kimse beni aldırmadı." TANRI AŞKINA SİZ BENİ DİNLEMİYOR MUSUNUZ? BEN ASLA VE ASLA O SEFİL OKULA GİTMEM." diye bağırdım. Birden içeride bir yılan gördüm. "Merlinin sakalı bu bir boğa yılanı. Anne, baba sakın kıpırdamayın. Boğa yılanın zehri çok etkilidir. Isırdığı an ölürsün. Bir nevi Avada Kadevra." dedim çok kısık bir sesle. Yılan bana doğru geliyordu. Birden ağzım garip sesler çıkmaya başladı. Yılana gitmesini söylüyordum. Sanki bir an beni dinliyordu da gidiyor sandım. Evet bu doğruydu. Merlinin sakalı ben bir Çatalağızdım. Annemlere son kez Hogwarts'a gitmeyi istedim. Annem yaşadığı şokun etkisiyle başını evet anlamında salladı.
Bir kaç gün sonra Lily'e de mektup gelmişti. Çok mutluydu. Hemen Jenny'e haber vermek için babamın baykuşunu kullandım.Annemin yanına gidip sürekli ona Diagon Sokağından malzemelerimi almayı hatırlatıyordum. Bu Harry Potter'ın Karanlık Lord'dan kurtulması gibi bir mucizeydi. Annem sonunda bana yarın Diagon Sokağına gideceğimizi söyledi. Bende anneme Jenny'nin de gelip gelemeyeceğini sordum. Ama o bana sadece kötü kötü bakmakla yetindi.
Ertesi gün çok heyecanlıydım. Malzemelerimi alcaktık. Annemle oraya cisimlendik. İlk önce cübbelerimi aldık. Ardından kitaplarımı. Bir baykuş ve zorla bir Pigme Pofidik. En son olarak asamı aldık. Olivander'ın Asa Dükkanına girdiğimde. Karşıma bir adam çıktı. "Hımm. Seni tanımıyorum senin ailen bu bölgeden olmamalı değil mi?" dedi. "Evet ailem Fransız. " dedim.Birkaç asa denedim ama olmadı. Sonunda bana bir asa verdi. Bunun bana uygun olacağından emindi. Birden içimde garip bir duygu hissettim. Bu gariplik suratıma yansımıştı. Adam bu asanın bana uygun olduğunu söyledi. Sonra annemle fiyatı ne kadarsa ödedik.

Konu: Geri: Açıklama Cuma Kas. 06, 2009 5:16 am

Çok çabuk bölümden bölüme atlıyorsun..Yani o yılan birden nasıl geliverdi de nasıl gitti..Nasıl ikna oldular filan baya kafam karıştı.Buraları daha açıklayıcı olarak anlatabilirdin.
Betimlemelerin yok denecek kadar azdı.
Yinede bir önceki rp'ne göre gelişme gördüğüm için cömert olacağım Happy

70 =)

Konu: Geri: Açıklama C.tesi Kas. 07, 2009 5:33 am

Nicole Andromeda gerçekten acayip güzel yazmışsın. Umarım ben de bir gün böyle rp'ler yazabilirim. Pek sanmıyorum ama. Açıklama Icon_smile

Konu: Geri: Açıklama C.tesi Kas. 07, 2009 6:17 am

Alice Maria Malfoy demiş ki:: Nicole Andromeda gerçekten acayip güzel yazmışsın. Umarım ben de bir gün böyle rp'ler yazabilirim. Pek sanmıyorum ama.

Çok Teşekkürs canım Happy

Yazarsın sen yazarsın Happy

Ben sana güveniyorum Happy

(Eheh,bu arada Nicole Andromeda Grace çok uzun, Ekinsu de yeter Razz

)

Konu: Geri: Açıklama C.tesi Kas. 07, 2009 6:33 am

Tamam.