|
| | | A Simple Mistake | Krystof & Veradiscia |  |
| | | Yazar | Mesaj |
|---|
Krystof Bartoloměj
Lakap : Krys
Rp Sevgilisi : avice whittle
Mesaj Sayısı : 191
Kayıt tarihi : 25/08/11
Özel
Rp Puanı:
    (99/100)
 | | | | | Krystof Bartoloměj
Lakap : Krys
Rp Sevgilisi : avice whittle
Mesaj Sayısı : 191
Kayıt tarihi : 25/08/11
Özel
Rp Puanı:
(99/100)
|  Konu: Geri: A Simple Mistake | Krystof & Veradiscia  Salı Haz. 26, 2012 10:42 am | |
| Adımları telaşsızdı; içerisinde fırtınalar koparken, yüzü her zamanki gibi bir buz dağı kadar soğuk bakışlarıyla çerçevelenmiş, alaycı gülümseyişle süslenmiş dudakları kıvrılmıştı. Attığı her adımda daha da sessiz olmaya çalışıyordu genç adam önündeki belli belirsiz gözüken kızı gözlerinden ayırmaksızın. Hayatında pek çok yanlışı olan biri için, huzursuzluğu fazlasıyla ironi doluydu. Yaptığının nelere yol açabileceğini tahmin edebiliyor, düşünceler beynini delip geçiyordu. O Krystof Bartolomej'di. İki kelime, her şeyi anlatmaya yetiyordu. Duygusuzdu, kalpsizdi. Kırılan onlarca kalbin, onlarca bedduanın sahibiydi. O, ulaşılmaz olandı. Şimdi, burada, yasak koridorda ise önündeki genç kızı takip ederken sonuçların neler olacağından hemen hemen emindi. İçten içe Jacques'e lanetler okumaktan alamadı kendisini. Artık yorulmuştu genç adam, inanmak zordu belki, belki kendisi bile inanamıyordu buna ama Hogwarts'ın meşhur çapkını ciddi anlamda yorulmuştu. Kırdığı onlarca kalp bu zamana kadar hiç umurunda olmamıştı; ancak Adela ile beraber, hayatının dönüm noktasını yaşamıştı adeta. Karanlıklar içinde boğulan genç adamın, çaresiz aşkı. Hahlamadan edemedi birdenbire. Peşi sıra kendisine küfür ederek duraksadı. Vera'nın topukları üzerinde döndüğünü karanlıkta dahi olsa görebiliyordu. Yavaşça öne doğru bir adım atarak korkusuzca ilerledi. Suratındaki sırıtış her zamanki gibi onu tamamlıyor, önündeki kıza açıklama sunuyormuş gibi parıldırıyordu. Gözleri karşısındaki kıza kilitlenirken vaktin geldiğini biliyordu Krystof. Şimdi onun zamanıydı, içinde yatmakta olan yılan gibi süzülmeli, sinsice ve usta bir biçimde istediklerini almalıydı. Sonunun felaketlere yol açacağını bile bile.
Kızın yanına ulaşana kadar durmadı. Aralarında birkaç adım mesafe kaldığında kendisine bir açıklama bekleyerek bakan Vera'yı baştan aşağı süzdü. Kızın güzelliğini biliyordu, Merlin biliyor ya, Vera'nın ne kadar etkileyici birisi olduğunu genç adam gayet iyi biliyordu. Partilerin çılgın kızı... Gülümsemesi suratında iyice büyürken çekici bir ses tonuyla mırıldandı. "Gecenin bu saatinde yasak koridorda gezinmek ha? Yürüyüşünü hep burada mı yapıyorsun Vera?" Genç adam hayatı boyunca yüzlerce kızı tavlamıştı. İsteyerek, iddia yüzünden, yalnızca can sıkıntısından... Arzulayarak ya da onlarca sebepten yüzlerce kızla beraber olmuştu. Şimdi ise yapması gereken karşısında duruyordu. Meşhur Slytherin oyunu. Slytherin erkekleri arasında efsane olan bu oyun, nesillerdir süregelmişti ve işte, tam da bugün genç adamın felaketi olmak üzereydi. Vera ile o hep iyi anlaşan ikili olmuşlardı, tehlikeli düzeyde. İkisi de birbirlerinin sınırlarına girmemiş, ikisi de birbirlerini avlamamışlardı. Dostluk diye düşündü içten içe Krystof. Vera'ya daha önce el sürmemesinin tek nedeni, Jacques'e olan sonsuz bağlılığıydı. Tıpkı, şimdi burada da Jacques yüzünden olması gibi. Genç kıza doğru bir adım daha attı. Aralarındaki mesafe neredeyse sıfırlanırken kendisinden daha kısa olan kızın çenesini kavradı. Hafifçe kaldırırken kulağına yaklaşarak, fısıldadı. "Erkeklerin pençesine düşmek için güzel bir yer. Yoksa bekleyenin mi var tatlım?" | |
| | | | Veradiscia Bratčikovaite
Slytherin VI. Sınıf Öğrencisi
Lakap : Vera
Rp Sevgilisi : Benim evet.
Mesaj Sayısı : 168
Kayıt tarihi : 03/09/11
Özel
Rp Puanı:
(99/100)
| | Konu: Geri: A Simple Mistake | Krystof & Veradiscia Salı Haz. 26, 2012 11:11 am | |
| Yasak koridorun sessizliği Vera'nın topuk sesleriyle bölünürken, genç kız uzun zamandır sürekli yaptığı gibi Blade'i düşündü. Belki de o güne dek yaşadığı onca ilişki arasinda en farklısı o olduğu içindi, belki de başka bir sebepten. Ancak günler önce kendisinin bile anlayamadığı hisleri kaybolmuştu artık. Blade farklıydı belki ama genç kızın hayatında tıpkı diğerleri gibi geçici olmuştu. Okul koridorlarındaki karmaşadan fazlasıyla sıkılmış olan genç kız her zaman yaptığı gibi çareyi yasak koridorun sakinliğinde bulmayı tercih etmişti. Adımlarını giderek yavaşlatırken uzun süredir onunkileri takip eden ayak seslerine kulak kabarttı bir kez daha. Arkasından gelenin Jacques olduğuna neredeyse emindi, kıskanç erkek kardeşi onu burada da takip ediyor olsa buna hiç şaşırmazdı Vera. Öyle ki aniden durup arkasını döndüğünde karşısında Krystof'u görünce afalladı. Dolgun dudaklarını büzüp bir açıklama beklercesine ona baktığında genç adam aralarındaki mesafeyi adım adım kapattı.
"Gecenin bu saatinde yasak koridorda gezinmek ha? Yürüyüşünü hep burada mı yapıyorsun Vera?" 'Elbette..' diye düşündü genç kız, Krystof ile Jacques arasındaki samimiyet malumdu, Jacques şimdi de onu takıyordu peşine. Oysa Krystof'u iyi tanırdı Vera, onu boş yere takip edecek biri değildi o. Krystof ile aralarındaki sayısız benzerliğin yanı sıra asla dostluktan öteye gitmemişti ilişkileri, o sınırı hep korumuşlardı aralarında ki Vera bu durumdan oldukça hoşnuttu. Beklemediği bir şekilde Krystof aralarındaki mesafeyi kapattığında soran gözlerle izledi onu. Genç adam eliyle kızın çenesini kavrayıp kaldırdığında bile tepki vermedi Vera. "Erkeklerin pençesine düşmek için güzel bir yer. Yoksa bekleyenin mi var tatlım?"
Krystof'un gözlerindeki o ifadeyi tanıyordu. Bir avcı avına nasıl bakıyorsa, o esnada Krys de Vera'ya öyle bakıyordu işte. Bu bakışı onun yüzünde defalarca görmüştü oysa bu defa kafası karışmış gibiydi genç adamın. Kaşları çatılan genç kız her zaman korudukları o sınırı hatırlatmak istercesine bir adım geri çekildi gözlerini ondan ayırmadan. Krys ile Jacques arasında nasıl bir bağ olduğunu iyi biliyordu, ikisinin arasında bir şey olmamasının dostlukları haricinde bir nedeni varsa bu kesinlikle Krys'in Jacques'a olan bağlılıydı. Suratına o bilindik alaycı gülümsemesini yerleştirdiğinde Krystof az önce olduğundan da çok rahatsız olmuşa benziyordu. "Beni bilirsin Krys. Ben erkeklerin pençesine düşmem, onlar bana yem olurlar."
- *:
Bebegim telefondan yazdim kisa oldu baya yazim hatalari falan olabilir cok kusura bakma muahh
| |
| | | | Krystof Bartoloměj
Lakap : Krys
Rp Sevgilisi : avice whittle
Mesaj Sayısı : 191
Kayıt tarihi : 25/08/11
Özel
Rp Puanı:
(99/100)
| | Konu: Geri: A Simple Mistake | Krystof & Veradiscia Çarş. Haz. 27, 2012 7:12 am | |
| Parmaklarının altında duran yüzü birkaç saniye süzdü genç adam. Parmaklarının uyuştuğunu hissediyor, buradan hemen şimdi kaçmak istiyordu. Bu ona göre değildi, hayır, kendi pisliği içerisinde yüzmekte olan genç adama göre kesinlikle değildi. Yasak elma, diye düşündü içten içe. Hiç dokunmamış, hiç alıcı anlamda bir bakış atmamış, hiç onu elde etmeyi düşlememişti. Şimdi ise kız parmaklarından kaçarak bir adım geri çekilirken bunun başına geldiğine inanmıyordu. İki kız kardeşini canından daha çok önemseyen Jacques, onu öyle bir belaya sürüklemişti ki bunu yapmak zorundaydı. İçinde bunun yanlış olduğunu haykıran parçayı susturarak yeniden olaya odaklanmayı denedi. Yaptıkları gözünün önünden geçip giderken, cesareti tercih ettiği için içerisinde pişmanlık duydu. Kendi binasında bir efsaneydi aslında yaşananlar, uzun zamandır görülmemiş en tehlikeli oyunu oynamışlardı. Asanın ucundaki Jacques'in sırıtışı hâlâ gözünün önündeydi, sesi ise kulaklarında çınlıyordu. 'Ya Vera'yı tavla ya da bundan sonra hayatın boyunca tek bir kıza bile el sürme,' demişti genç adam acımasız bir şekilde. Mavi gözlerinde çakan şimşekleri hatırlıyordu. Muhtemelen Vera'yı asla tavlayamayacağını düşünmüş, en azılı çapkının sonunu getirdiğine inanmıştı. Oysa, Krystof buna izin veremezdi. Bu ona aykırıydı, bu uğruna yaşadığı her şeye tersti. Yeniden başını dikleştirdi, kıza olabildiğince alıcı gözle bakmaya çalışırken kızın dudaklarında takıldı gözleri. "Beni bilirsin Krys. Ben erkeklerin pençesine düşmem, onlar bana yem olurlar." Kahkaha patan genç adam, kafasıyla onayladı. Bundan sonraki hareketinin ne olması gerektiğini düşünüyor, işin içinden çıkamıyordu. Yavaş ve sakin bir biçimde sırtını duvara yasladı. Kollarını göğsünde birleştirerek karşısındaki kızı baştan aşağı süzdü.
Muhtemelen Vera'nın bir şeylerin farkında olduğunu anladığını biliyordu. Normalde olsa kızı gördüğünde espri yapar, ona gülümser, onunla gülerdi. Ama; hayır. Bugün bakışları cazibe kokuyordu. Pusuya yatmış zehirli bir yılan gibiydi. Derin bir nefes alarak omuz silkti. "Karşındakinin kim olduğuna bağlı," dedi ve uyuşuk bir hamleyle sırtını soğuk duvardan çekti. Kıza doğru attığı bir adımda kızın şaşkın bakışlarıyla karşılaşsa da durmadı, birden olabildiğince hızlı bir şekilde kızı kollarıyla kavrayıp onun sırtını duvara yapıştırdığında kollarıyla kaçmasını engelledi. Hoş, Vera'nın da kaçmaya niyeti yok gibiydi zaten. Aralarındaki sessizlik korkutucuydu. Sanki, yıllardır söylenmemiş sözler yüzüyordu yasak koridorda. Sanki, yeni bir başlangıç yapılıyordu karanlığın içerisinde. Belki de, büyük bir hata. Çok büyük... "Eğer küçük balıkları avlamak istersen, ah senin cazibene kesinlikle karşı koyamazlar," derken kızın önüne gelen saçlarını kulağının arkasına iteledi. Dudaklarını kızın kulağına yaklaştırarak adeta fısıldadı. "Ve sonra Jacques senin küçük balıklarını yer... Ya da, denizdeki en büyük balık gelir ve hepsini yutar. İşte o zaman Vera..." Sustu. Kızın yutkunduğunu fark ettiğinde çapkın gülümseyişiyle alnını alnına dayadı. "İşte o zaman, buna sen bile karşı koyamazsın." Elleri kızın yüzünü kavrarken, artık hissedemez olmuştu. Bu oynadığı ilk oyun değildi. Sonuncusu da olmayacaktı. Ancak kuşkusuz en rahatsız olduğuydu. Ve, asla unutamayacaktı da.
- Öhöm.:
İlham denen varlık nereye kayboldu bilmiyorum ama korkunç oldu. Affet bebeğim.
| |
| | | | Veradiscia Bratčikovaite
Slytherin VI. Sınıf Öğrencisi
Lakap : Vera
Rp Sevgilisi : Benim evet.
Mesaj Sayısı : 168
Kayıt tarihi : 03/09/11
Özel
Rp Puanı:
(99/100)
| | Konu: Geri: A Simple Mistake | Krystof & Veradiscia Çarş. Haz. 27, 2012 7:58 am | |
| Genç kızın sözlerinin hemen ardından sahte bir kahkaha patlatan Krys sırtını duvara dayadı ve delici bakışlarıyla onu süzmeye devam etti. Kuşkusuz ki rahatsız olmuştu Vera. İlişkilerinde onu hiç bir zaman dinlememiş olsa dahi, Jacques Krys'in bu tavırlarından haberdar olsa ne yapacağını merak etti. Bunun da ötesinde Krys her zaman ikinci erkek kardeşi gibiydi onun, aralarında tartışmasız çok güçlü bir dostluk vardı. Ona hiç onun şu an kendisine baktığı gibi bakmamıştı Vera. Genç adamın kahkahası hala kulaklarında çınlarken tek elini beline koydu. "Karşındakinin kim olduğuna bağlı," Sesindeki çekiciliği görmezden gelmeye çalıştıysa da yeşil gözlerinden adeta fışkıran ateşle bir araya gelince bir kez daha gözleri şaşkınlıkla açıldı genç kızın. Onu böyle görmeye alışıktı elbette ancak karşısındaki hiçbir zaman kendisi olmamıştı; hep başka kızlardı Krys'in ağına düşürmeye çalıştıkları, en azından hiçbirinin erkek kardeşi ve kendisi genç adamın yakın arkadaşı değildi. Yasak koridorda esen gerilim rüzgarları fark edilmeyecek gibi değildi ki daha önce ikisinin arasında yaşanan onca şamataya bakılırsa hiç de hoş bir durum sayılmazdı bu. Sırtını yasladığı duvardan yavaşça ayrılan genç adam, pes etmediğini göstermek istercesine bir adım daha attı Vera'ya doğru. Adeta taş kesilen bedeninin yanı sıra gözleri meydan okuyordu ona. Ne yapmaya çalıştığını çoktan anladıysa da neden yaptığını bir türlü çözememişti genç kız. Krys tek bir hamleyle onu duvara yaslayıp kollarını da hemen yanına dayadığında solukları hızlandı. "Eğer küçük balıkları avlamak istersen, ah senin cazibene kesinlikle karşı koyamazlar," Nefesini teninde hissederken kıpırdayamadı genç kız. Hayır, etkilendiği için değildi bu adeta dehşete düşmüştü Krys'in bu tavırları karşısında. Yanlıştı bu, asla olmazdı. Genç adam zarif dokunuşlarla gözünün önüne düşen bir tutam saçı kulağının arkasına itip, dudaklarını kulağına yaklaştırdığında hızlanan soluklarını dizginlemek istercesine yutkundu. "Ve sonra Jacques senin küçük balıklarını yer... Ya da, denizdeki en büyük balık gelir ve hepsini yutar. İşte o zaman Vera..." Adeta teninin sıcaklığını teninde hissederken bir kez daha güçlükle yutkunmasının ardından Krys'in suratında o cazibeli gülümsemesiyle alnını onunkine dayamasını izledi. "İşte o zaman, buna sen bile karşı koyamazsın."
Elleri kızın suratını bir kez daha kavradığında dokunuşları adeta tenini yakıyordu. Bir kaç saniye düşünmek için gözlerini kapadıysa da faydası olmadı. Gözleri kapalıyken bile Krys'in bakışlarını hissedebiliyor ve bundan sonsuz rahatsızlık duyuyordu. Saniyelerin ardından gözlerini açtığında hala aynı ifade vardı genç adamın yüzünde. Oysa Vera onu iyi tanıyordu, gizlemeye çalıştığı rahatsızlığını fark etmemiş değildi. 'Vazgeç, Krys.' dedi içinden. Derin bir nefes aldı ve elleriyle genç adamın suratını kavradı. Aralarında bir şey olmayacağını biliyordu -en azından öyle olmasını istiyordu-, bu yüzden geri çekilmek yerine meydan okumayı tercih etti Vera, her zaman yaptığı gibi. Dudaklarını onunkilere yaklaştırdığında tüm bedenini saran alevlere aldırış etmemeye çalıştı. "Beni tanımıyormuş gibi konuşuyorsun," Devam edemeyeceğini anladığında son kez yutkundu. Sonuna kadar gitmeye hazırdı artık, Krys nereye kadar dayanırsa o da onu bir o kadar zorlayacaktı. "Ben avımı hep kendim seçerim." Ona meydan okuyan bakışlarının hemen ardından gözlerini sımsıkı kapatıp dudakları arasındaki neredeyse olmayan mesafeyi kapattığında adeta soluğu kesildi. Yaptığı yanlıştı, fazlasıyla yanlış. Ancak durmaya niyeti yoktu genç kızın. | |
| | | | Krystof Bartoloměj
Lakap : Krys
Rp Sevgilisi : avice whittle
Mesaj Sayısı : 191
Kayıt tarihi : 25/08/11
Özel
Rp Puanı:
(99/100)
| | Konu: Geri: A Simple Mistake | Krystof & Veradiscia Ptsi Tem. 09, 2012 8:22 am | |
| Eğer affedilmek için buradaysan, onu burada bulamayacaksın. Genç adam aklında bu düşünceyi evirip çevirirken bu sözleri ne zaman duyacağını düşünüyordu. Vera ile birkaç güzel günün ardından her şey bittiğinde mi, yoksa her şey sanki yeterince karmaşık değilmiş gibi daha da karmaşıklaştığında mı? Ellerinde kızın sıcak teninin alev aldığını hissederken bu bakışı biliyordu. Meydan okuma. Kesinlikle istediği şey değildi, kesinlikle. "Beni tanımıyormuş gibi konuşuyorsun," dedi genç kız küçük burnunu havaya kaldırırken. "Ben avımı hep kendim seçerim." Genç kızın dudakları adamınkini bulduğunda hareket edemedi. Eli kızın omzunu biraz daha sıkı tutarken dudaklarını onun dudaklarından ayırdı. Gözlerindeki ifadesizliğe karşın içindeki haykırışı durdurmazken elini kızın üzerinden çekti. Gözlerini sıkıca yumdu genç adam. İçinde her şey ölmüştü, her şey. O kadar hissizleşmişti ki artık kendisine olan saygısını kaybetmekten korkuyor, bunun da yakında olacağını biliyordu. Derin bir nefes aldı. Gözlerinin önüne serilen birçok kız adeta vazgeç der gibiydi. Vazgeç ve daha fazla kalp kırma. Yine de; yapmak zorundaydı işte. Gözlerini açtı. Kızın kalkmış kaşları ve şaşkın surat ifadesi burada neler oluyor diye sorarken, oyuna oyun diye düşündü genç adam. Kızı belinden tuttuğu gibi havaya kaldırıp bacaklarını beline dolamasına izin verdi. Dudakları dudaklarını kavrarken, elleri kızın bedeninde dolanmaya başladı. Sessizce fısıldadı genç kıza doğru. "Seçerdin," dedi kıza en tutkulu öpücüklerinden birini suçluluk duygusunu yok edecek şekilde verirken. "Ama bu sefer değil." Kızın bir şeyler söylemesine izin vermeden yeniden dudaklarıyla örttü dudaklarını. Kendi karanlığına onu da dahil ederken, sadece bu durumdan kurtulabilmek adına kendisine izin verdi; pişmanlık olmayacaktı.
Vera... Gözleri kendisine tutku ve şaşkınlık karışımıyla bakarken, sessiz bir tanrıça gibi gözüküyordu. Dertsiz, sıkıntısız. Mükemmel. Hayatında eksik olan buydu Krystof'un; mükemmel kadın. Etrafındaki kızların hepsinin mükemmel olmasına rağmen, hepsi kardeşiydi. Kalbini kaptırdığı tek kişi ise gerçek bir problemdi, ironik bir şekilde. Şimdi ise, kalbi pişmanlıklarla dolu olsa da bunu yapmak zorundaydı. Zorundalık, hayatı boyunca tatmadığı bir his. Her zaman kendi yolunu seçen bir genç adam için ne kadar imkansız görünse de, buna mecburdu ve yapacaktı da. Elinin altında ışıldayan genç kız gerçekten önemliydi; ama bu hissi asla Jacques'e tattıramaz, asla kızlardan vazgeçemezdi. Yapamazdı işte, bu kadar basitti. Vera'yı kucağından indirdi Krystof. Su yeşili gözleri gölgelerle dolmuş, yasak koridorun karanlığına rağmen parıldıyordu. Kızı bir süre süzdükten sonra eliyle kızın saçlarını düzeltti. Sesi, hiç olmadığı kadar nazikti. Sert bakışları kaybolmuş, çok az kişinin bildiği yüzü ortaya serilmişti. "Kalbini kırabilirim. Muhtemelen kırarım. Ben her kadının kalbini kırarım," dedi gülümseyerek. Gülümsemesi geldiği gibi gittiğinde ise kızın elinden tutarak duvarın dibine çöktü. Vera'yı tek hareketle kucağına oturttuğunda kızın başını kendisine doğru çevirdi. Başka yere bakmasını istemiyordu. Sadece ona bakmalıydı, şu an, sadece onun olmalıydı. "Ama kimse benim kalbimi kıramaz. Taş kalpli diye kimse boşuna demedi Vera. Öyleyim... Öyleydim." Parmaklarını kızın parmaklarının içine geçirirken kafasını çevirmeye çalışan kıza odaklandı. "Bana bak Vera. Tüm dedikodular doğruydu. Yaşananların hepsi. Muhteşem Krystof aslında o kadar da muhteşem değil. Ama kimsenin bilmediği ne biliyor musun? Umursuyorum. İnsanları umursuyorum. Kırdığım her kalbi umursuyorum. Bu sefer oyun oynamak istemiyorum. Bu sefer avcı olmak istemiyorum. Bu sefer... Bir şeyler farklı olsun istiyorum," dedi ve genç kızla göz göze geldi. Derin bir nefes alırken sessizlik hiç bu kadar huzurlu olmamıştı. Genç adam hayatı boyunca Krystelle dahil olmak üzere, hiç kimseye bu kadar açık konuşmamıştı. Bu; Krystof'un ta kendisiydi. Yalanlar yoktu, bahaneler yoktu... "Benim ol Vera. Benimle olmana ihtiyacım var." | |
| | | | Veradiscia Bratčikovaite
Slytherin VI. Sınıf Öğrencisi
Lakap : Vera
Rp Sevgilisi : Benim evet.
Mesaj Sayısı : 168
Kayıt tarihi : 03/09/11
Özel
Rp Puanı:
(99/100)
| | Konu: Geri: A Simple Mistake | Krystof & Veradiscia Ptsi Tem. 09, 2012 10:12 am | |
| Dudakları hala genç adamın dudaklarının üzerindeyken ne yaptığı hakkında hiçbir fikri yoktu Vera'nın. Bedeni her saniye biraz daha gerilirken, hiç beklemediği bir şekilde dudaklarını onunkinden ayıran Krys'e baktı ifadesiz bakışlarla. Krys'e baktığında gördükleri, o an onunla yaptıklarından o kadar uzaktaydı ki aslında. Meydan okuma kararının doğruluğunu kendi içinde bir kez daha sorguladı. Kafasının içinde dönüp duran onca şey düşünmesini engelliyordu, kendini unutmuş gibiydi genç kız. Her zamanki kararlı, net tavırlarından eser kalmamıştı adeta. Krys'in, kendininkinden bile daha çok benimsediği parfümü bu defa farklı hisler uyandırıyordu içinde. Daha önce hiç olmadığı kadar kendisiyle çelişiyordu. Yaptığının yanlış olup olmadığını düşünmeye çalışırken bir de araya Jacques'ın girmesiyle her şey daha da karmaşık bir hal alıyordu. Genç adamın üzerinden çektiği elleri bir kez daha belini kavradığında kendisini havaya kaldırmasını beklemeden bacaklarını beline doladı. Her dokunuşu daha çok kafasını karıştırıyordu genç kızın. Daha önce hiç ikilemde kalmamış biri olarak bu belirsizlik çok rahatsız ediyordu onu. Dudakları bir kez daha onunkileri bulduğunda yine nefesi kesildi. Genç adamın elleri bedeninde dolaşmaya başladığında güçlükle yutkundu. "Seçerdin," Tutkulu öpücüklerinin arasında nefes nefeseydi sesi. "Ama bu sefer değil." Konuşmaları tekrarlanıyormuş gibiydi, Vera ona bir kez daha itiraz edecekti ki Krys'in dudakları engel oldu ona.
Dakikalar ardından, her şey daha karışık bir hal alıyordu adeta. Hala kucağındayken, sanki bir sonraki adımını tahmin edebilecekmiş gibi ifadesizce onu izlemeye devam etti. Adeta ezbere bildiği yüz hatlarını inceledi bıkmadan. Herkesin dediği gibi, kusursuzdu Krys. Yine herkese göre bir kızın sahip olabileceği en mükemmel erkek olsa da hiçbir kızın sahip olamayacağı biriydi o. Bir kez daha birbirlerine ne kadar benzediklerini hatırlayıp iç çekti Vera. Bu benzerlikleriydi onları bu denli yakın yapan. Birbirleri için vazgeçilmezlerdi belki ancak asla bu şekilde değildi. 'Belki,' diye düşündü bir an için. Oysa hemen ardından kendini nasıl bu kadar kolay kaybettiğine inanamadı. 'Asla.' diye tekrarladı kendi kendine. 'Asla, olmayacak.' Solukları sıklaşıyordu genç kızın. 'Olmamalı, olamaz.' Yaşadığı gelgitler Krys'in parmaklarını saçlarında dolaştırmasıyla bölündü bir kez daha. "Kalbini kırabilirim. Muhtemelen kırarım. Ben her kadının kalbini kırarım," Sesi, o kadar yabancı gelmişti ki Vera'ya. Üstelik onu bu denli iyi tanıyor olmasına rağmen. Karşısındaki erkek kendisinden bile iyi tanıdığı Krys'ten başkasıydı sanki. Sesindeki gerçeklik bir an için her şeyi unutmasını sağlamıştı. Genç adam onu bir kez daha kucağına oturtup yüzünü kendisine çevirdiğinde kıpırdayamadı. "Ama kimse benim kalbimi kıramaz. Taş kalpli diye kimse boşuna demedi Vera. Öyleyim... Öyleydim." O ana kadar Krystof'u tanıdığını sanıyorsa da o an yanıldığını anladı Vera. Dışarıdan gözüken taş kalpli, umursamaz Krystof Bartoloměj'in daha önce hiç görmediği bu yüzüyle karşılaştığında içinden bir şeyler koptuğunu hissetti adeta. Genç adam parmaklarıyla onunkileri kavrarken karşısındaki yabancıya ifadesizce bakmaya devam etti. "Bana bak Vera. Tüm dedikodular doğruydu. Yaşananların hepsi. Muhteşem Krystof aslında o kadar da muhteşem değil. Ama kimsenin bilmediği ne biliyor musun? Umursuyorum. İnsanları umursuyorum. Kırdığım her kalbi umursuyorum. Bu sefer oyun oynamak istemiyorum. Bu sefer avcı olmak istemiyorum. Bu sefer... Bir şeyler farklı olsun istiyorum," Yeşil gözlerinde daha hiç görmediği şeyler görüyordu ve bu biraz da korkutuyordu genç kızı. Her zamankinden farklı bakıyordu sanki ona, her zamankinden farklı hissettiriyordu. "Benim ol Vera. Benimle olmana ihtiyacım var."
Anlamaya çalışıyordu ancak bu kadarı onun için bile çok fazlaydı artık. Yeşil gözlerinin içine bakarak geçirdiği saniyeler boyunca sesi kulaklarında yankılanıyordu; 'Benimle olmana ihtiyacım var.' Güçlükle yutkundu ve iki eliyle genç adamın suratını kavradı. Doğrular, yanlışlar umurunda değildi artık. Sadece onu düşünüyordu. Kafasındaki tüm o karmakarışık düşünceler silinmiş, tek düşündüğü Krys olmuştu bir anda. Gözlerini kapadı ve alnını genç adamın alnına yasladı. 'Benimle olmana ihtiyacım var.' Solukları birbirine karışırken neyin nasıl olması gerektiğini düşünmüyordu, o an içinden gelen her şey doğruydu. Kalbinde, daha önce hiç hissetmediği bir acı hissetti. Teninin kokusunu bir kez daha içine çekti. "Burdayım," Kendisi bile tanıyamamıştı hayatında ilk kez bu kadar içten olan sesini. "Bana ihtiyacın olduğu sürece burdayım." Kafasını yavaşça kaldırıp genç adamın dudaklarına tutkulu bir öpücük kondurdu. Ona güvensin istiyordu, güvenmesine ihtiyacı vardı. Dudaklarını onunkilerden ayırdıktan hemen sonra gözlerinin içine bakmaya devam etti. Bir kaç saniyenin ardından kafasını göğsüne yaslayarak sarıldı ona, kalbinin atışları kulaklarında yankılanırken son kez aralandı dudakları. "Değişmişsin, hem de fazlasıyla." | |
| | | | | | A Simple Mistake | Krystof & Veradiscia | |
|
Similar topics | |
|
| | Bu forumun müsaadesi var: | Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
| |
| |
| |
|
