Öğrenciler Bölümü

Öğrencilerin oturduğu masalardır.
Rp in.

Ne için rp yazacağız buraya?

Soruları özel mesaj olarak sormalısın..Bu seferlik söyliyim;
Eğer dönem açıksa burada bir arkadaşınla karşılıklı rp yapabilirsin..Tabi tek başınada olablir..Zorunlu değil elbette.

Anladım. Bir dahakine özel mesaj atarım. Özür dilerim.

Önemli değil..Olur böyle şeyler

admin buralara rp yazarken puan kazanabiliyomuyuz

Ben admin değilim ama hayırr
Puan alamıyoruz.
Sadece derslerde,alışveriş yaparken ve bir de girişte puan alıyorsunn..xD

Médalainé, gecenin yarısında,saat 4 gibi huzursuzca kıpırdanarak gözlerini açtı.Gözlerini tekrar kapatıp uyumayı denedi ama sanki birileri gözlerine çıban batırmıştı ve her gözlerini kapayışında bu çıban gözlerine batırıyordu.Adel geri uyuyamayacağını anladığında yavaşça yatağından doğruldu ve dört başlıklı karyoladan ayaklarını sarkıttı.Odada gözlerini gezdirdi yavaşça, herkes uyuyordu.Ellerini saçlarında gezdirdi ve buraya geldiğinden beri saç bakımı yapmadığını fark etti.Saçları yıpranmıştı...Uyuyamadığı için zaten gergin olan Adel, bu durumu fark edince her şeyin kötü gittiğini hissetti.Bu hissi biliyordu;Kötü şeyler olacak... Bu hisle beraber içine bir şeyler oturdu sanki.Nefes alamayacak gibi oldu.Daha fazla odada kalamadı ve ortak salona indi yavaşça.Gürültü yapmamaya çalışıyordu çünkü bu saatte herkes uyuyordu ve kimse uyanmak istemezdi.Ortak Salona indiğinde salonun yeni temizlendiğini fark etti.Ayrıca gazeteler ve dergiler yeni gelmişti.Belki bu iyi gelir diyerekten dırdırcı dergisini eline aldı ve okumaya başladı.

“Kayıp bulundu mu Yoksa?Ah geç...Yaramaz Gryffindorlar İş Başında! Sayfa 3”

Adel başlığı görünce merakla sayfaları çevirdi ve sayfa 3’teki haberi okumaya başladı.



Sevgili Okurlar!
Yine, bomba gibi bir haberle karşınızdayım.
Şu sıralar büyük bir hareketlilik içinde olan Hogwarts'ta anlaşılan küçük Gryffindor'lular kol geziyor. 1. sınıf öğrencileri, Steve Resee Potter ve Médalainé Alysha Black ihtiyaç odasında görüldü.
İhtiyaç odasında ne yaptıklarını bilemiyorum, yine de yaşları düşünülürse fazla bir şey de beklemiyorum.
Kuşların dikkatini çekense, ellerinde ki kitaplar olmuş.
Potter'ın elinde abisinin, yani Stefan Potter'ın iksir kitabı, Black'in elindeyse müdüre Anna Malfoy'un kehanet kitabı varmış. Bakalım, öğrenilince ne olacak?
Dikkat edin çocuklar, büyüklerin kitapları karıştırılmaz!



Haberi okuduğunda Adel neredeyse şaşkınlıktan bayılacak gibi oldu.İhtiyaç odaısnda onlardan başka kimse olmadığına emindi.Ve yapılan habere bakın.Adel editör’ün imzasını görünce göz yaşlarını ise tutamadı.Annesinin kız kardeşi.Yani Teyzesi....



İhtiyaç odasında ne yaptıklarını bilemiyorum, yine de yaşları düşünülürse fazla bir şey de beklemiyorum.



Adel bu cümleyi tekrar tekrar okudu içinden ve her okuyuşunda sinir kat sayısı daha da fazla arttı.

Dayanamayarak yatakhaneye çıktı.Allison’u uyandırmak istiyordu ama bir yandan da onun uykusuna kıyamıyordu.Dayanamayarak camın önündeki puf’a oturdu ve insanların ne düşüneceklerini merakla düşünürken uykuya daldı...

Sabah ise Allison’un kahkahalarıyla uyandı.Daha doğrusu uyanmak zorunda kaldı.Bugün cumartesi olduğu için biraz uyumak istiyordu ama mümkün görünmüyordu..



“Ballı sütüm...Taa dergilere çıkmışsınız.Kızım aşkınızı bari içinizde yaşasaydınız duyurmaya gerek yoktu...” diyerek bir süre dalga geçti Allison.Adel ise onu dinleyecek gibi değildi o yüzden duymazlıktan geliyordu çoğu söylediğini.Üstünü değiştirip Allison ile birlikte büyük salona doğru yola çıktılar.Çoğu insan dönüp dönüp ona bakıyordu.Tanıdıkları ise yanına gelip abuk subuk sorular soruyorlardı.Adel bunların çoğuna çok sinirlense de böyle bir şey olmamış gibi yapmamayı tercih ediyordu,Allison için ise her yeni söz bir alay ve kahkaha konusuydu.Büyük Salona girdiklerin neredeyse tüm salonun bakışları onalra çevrildi ve fısıltılar başladı.Profesörler bile dik dik bakmayı ayıp hatta abes bulmuyorlardı.Onlar da dahil tüm gözler üzerlerindeydiler.Adelaide artık Allison’un tüm kahkaha ve sözlerine sadece somurtmakla yetiniyor ve duymazlıktan gelmeye çalışıyordu.Artık son raddelerine geldiği sırada Steve geldi.Ve yanlarına oturdu.Allison ise ona yaptığı esprilerin aynısını ona yapmaya başlayacaktı ama sonra vazgeçerek Steve’e üst sınıflardan satın aldığı dergiyi uzattı ve tekrar gülmeye başladı.Gülümsemesi yavaş yavaş durulmaya başlayınca,



-Sayfa 3'ü okursan çok iyi olur. dedi ve tekrardan kıkırdamaya başladı.Steve ise zaten meraklı olan gözlerini daha da fazla pörtleterek dergiyi eline aldı.



- Yaramaz Gryffindorlar İş Başında. Allison kısa bir kahkaha attı.



-Devam et. Steve dergiyi hışımla toparladı ve okumaya devam etti.okuması bittiğinde ilk Adel’e sonra da Allison’a baktı.Steve’in çıkan sesi ise Allison’un taşmak üzere olan sinirlerine resmen yuz biber oldu...



-Bu kendini ne sanıyor.

Adel ise dayanmayıp dergiyi aldı ve sanki dergiyi yırttığında herkes haberi unutacakmış gibi,öfkeyle yırtmaya başladı.



-Hey o dergiye 5 galleon verdim ben. Adel ilk başta duyduklarına inanamadı.Şu ana kadar Allison’un yaptığı tüm esprileri alttan almış ve bu kadar kızmamıştı.



-Ben de sana 5 galleon vereyim ve sende çeneni kapa.



Ah Adel.Her zamanki gibi sinirli olduğunda ne dediğini düşünmezdi ve herkese sonradan üzüleceği şeyler söylerdi...İşte yine aynısı oluyordu.Allison ise bu söze pek sinirlenmedi çünkü Adel’i bilirdi.Sinirlendiğinde ne dediğini bilmezdi ama yine de kırılırdı...Herkes gibi.

Adel ise Steve’e baktı.Steve’in yüzü çok kızgın bir hal almıştı.Bu hayra alamet değildi...Steve ise büyük Salonun ortasında ayağa kalktı ve bağırmaya başladı.



-O editör ne bilirki o benim abimin kitabıydı ve eminimki benim almamı istedi.Ayrıca bundan 5 dakika önce kuşları çok seviyordum fakat artık kuşlardan nefret ediyorum.



Büyük Salondaki büyük küçük,çalışan herkesin bakışları bir anda Gryffindor masasında toplandı.Adel ise büyük Salonun ortasında tartışmamak için ondan beklenmeyecek bir hareketle;



-Bana sesini yükseltme...dedi sakince ve herkesin bakışları arasında Büyük Salonu terk etti.Arkadan duyduğu tek ses ise hayatında nefret ettiği tek kişiye aitti; Stephanie Elegant...

“Merhaba Steve..”

Gün biraz garip geçiyordu açıkçası. Şu anda da zaten Adel'in sinirleri tepesindeydi ve Steve patlamaya hazırdı. bu iki sevgilinin karmakarışık durumu yetmezmiş gibi bir de Stephanie çıkmıştı iyi mi?
Duruma el koyma zamanı gelmişte geçiyordu. Médalainé'in sinir ve nefret katsayısı 1000'lere ulaşmadan önce bir şeyler yapılmalıydı.

Öncelikle Stephanie olabilecek en hızlı şekilde uzaklaştırılmalıydı. Yoksa birazdan feci şeyler olabilirdi.
"Stephanie!" diye bağırdım. Saf saf dönüp baktı bana. Yüzünde öyle açıklanamayacak kadar komik bir ifade vardı ki kahkahalara boğulmamak için dudaklarımı bayağı bir bastırmam gerekti. Ama şu anda gülmek yapmam gereken en son şeydi çünkü bu kız gizlice Steve'i takip etmişti.


"Neden bağırıyorsun sağır mıyım ben?" diye terslemez mi bir de!

Ahh görürsün şimdi sen!! Bir hışım onu arkadan itip Steve ve Adel'in yanına geldim.

" Steve yardıma ihtiyacın var sanırım."Bu arada da Steve'e kaş göz işareti yapıyordum arkadan.
Gülmemek için zor duruyordum. Bu kızın bahçede -sırf ben söyledim diye- kargaları kurcalaması düşüncesi beni deli ediyordu.

Ve umarım Steve bu oyunu mahvetmez derkeeeen...

"Ahh evet son derece yardıma ihtiyacım var" demez mi Steve?
Demeseydi gösterirdim ona zaten.
"Pekala söyle bize n'apabiliriz. Bir şey falan mı kaybettin?"
"Söyle Steve, sana zevkle yardım ederim."
Steve bıyık altından gülüyordu sonra konuşmaya başladı.

"Aslında kuş arıyorum. Anormal bir kuş fakat birilerinin -bu bölümde Stephanie'ye bakıyordu- benim için bahçeye bakması lazım."

Balıklama atlayan Stephanie "Tamam ben senin için bahçeye zevkle bakarım." dedi.

Bu kadar çabuk kandığına inanamıyordum! Yaşasın Kötülük ( ) Bu kız Steve söz konusu olunca düşünme yetisini mi kaybediyordu Allah aşkına? Stephanie'nin gittiğine tam emin olunca bende genç çiftimizi sorunlarını halletmek üzere baş başa bırakıp ortak salona geri döndüm.