Uyarı

Konu: Uyarı C.tesi Tem. 20, 2013 8:06 am

Ne büyük aptallık ama. Zaten hayatı boyunca istediği her şeye kolayca ulaşabilecek imkanlara sahip olan birisi neden kendisi için yasak olanı ister ve bunun için tüm aile fertlerini karşısına alırdı ki? Eğer karşısındaki normal birisi olsa genç cadı lanetler okuyarak aptalın teki olduğunu söylerdi ama maalesef karşısındaki sıradan birisi olmaktan olabildiğine uzaktı. Yıllardan beri onun için bir kardeşin yerini tutan ve ne olursa olsun her daim yanında olan tek kişi Marius'tu. Yine de çocuğun gözü o kadar boyanmıştı ki Lisa'nın söylediklerini zerre kadar umursamıyordu, hatta kızı dinlemek yerine dalgın şekilde etrafa bakınıp, ne dediğini doğru düzgün duymadan kızı onaylayıp duruyordu. En sonunda çözümü genç adamda bulamayacağını anlayan Lisa bunun için debelenmekten vazgeçmişti.

"Ne halt yersen ye Marius ama daha sonra gelip seni kurtarmam için bana yalvarma. "

Marius ilk kez o zaman dikkatini kıza yönlendirip sanki onu tanımıyormuş gibi şaşkın bir şekilde bakmıştı. Belli ki Lisa'nın her zamanki inatçılığıyla sonuna kadar çabalayacağını beklemişti. Aslında bir bakımada haklıydı, genç kız asla istediğini elde etmeden vazgeçen biri olmamıştı, kendini ne kadar hırpaladığına aldırmadan amacına ulaşmak için her şeyi yapardı. Nitekim şu anda öyleydi, sadece çözümü farklı kişilerde aramaya karar vermişti. Zaten Marius asla zeki olan olmamıştı, o genelde aklına ilk eseni yapıp sonra başkalarının pisliklerini temizlemesini bekleyen kişiydi. Ki bu pislikleri temizleyen kişi de genellikle Alyssia olurdu. Carmen denilen kızın Marius'a kıyasla daha mantıklı olduğunu umuyordu, ki Hogwarts'ın çoğunun büyücüden zeki olduğu düşünülünce bu da yüksek bir olasılıktı. En sonunda Marius kuzenine bir teşekkür borçlu olacaktı, o gün gelince de genç kız memnuniyetle çocuğun teşekkürlerini kabul edecekti.

Aslına bakarsanız büyücünün kiminle duygusal ilişkiler yaşadığı zarar görmediği sürece umrunda değildi. Ama Dennis Vasiliou her zaman ki gibi başkasının işlerine burnunu sokmaya ne kadar meraklı olduğunu gösterek kuzenine sahip çıkması gereken kişinin Alyssia olduğunu belirten saçmalık dolu uzun bir mektup yazmıştı. Kadına ne kadar lanet okursa okusun kadının isteğini gözardı edemeyeceğini daha mektubu okurken biliyordu. Çocuğun ilişkisini uzaktan gözlemleyip bir haftaya sıkılmasını beklemişti, zira büyücü asla insanlara fazla bağlanan bir tip olamamıştı. Bu yönden Alyssia ile tıpatıp aynıydılar, duygusal iniş çıkışları çok fazlaydı ikisinin de. Buna rağmen şu anda doğru düzgün bir ilişkisi olduğuna hala inanamıyordu Alyssia. Ve KSKS sınıfının önünde durmuş, doğru dürüst tanımadığı bir kızı beklerken çocuğun elinden büyük ihtimalle bu şansı alıyordu. Zil çalıp etraf kalabalıklaştığında genç kızı bulamayacağı için telaşa kapılıp insanları iterek kendisine yol açtı. En sonunda tek başına yavaşça yürüyen kızı fark ettiğinde ona yetişmek için adımlarını hızlandırdı. Ona yetiştiğindeyse kızı omzundan hafifçe dürtüp kendisine dönmesini sağladı, çehresine küçük bir tebessüm kondurup konuşmak için dudaklarını araladı.

"Carmen. Biraz yürümeye ne dersin?"

Konu: Geri: Uyarı C.tesi Tem. 20, 2013 10:53 am

"Manyak karı..." Kelimeler dudaklarından içinde duyduğu en büyük nefrete bulanarak dökülürken başını arkaya atmıştı. Gözlerini kapatmış, dersin ne zaman biteceğini düşünürken bir yandan da, Şimdi çıkıp gitsem ne kadar büyük bir ceza verebilir ki?, diye düşünüyordu. Derin bir nefes alıp oturduğu yerde doğruldu. Bunu düşünmek bile ruhuna büyük bir dehşetin yerleşmesine neden oluyordu. Kafasını salladı. Derse dikkatini vermeliydi. Malfoy tam bir radardı. Dersi dinlemeyenleri anında... "Oh..." Gözlerinin içine delici bakışlarla bakan profesörle bir süre bakıştıklarında nefesini tutmuştu. Tanrı gerçekten varsa şu an yardım etmesinin ve bu kulunu kurtarmasının tam sırasıydı.

Profesör dersi anlatmaya devam ederken tuttuğunu fark etmediği nefesi geri iade etti etrafını saran korkunç atmosfere. Derse odaklanmalıydı. Binasından düşürdüğü puanların haddi hesabı yoktu. Üstelik tek bir puan daha düşürürse onu öldüreceklerine dair garanti veren bir grup ortalıkta dolanırken bunu yapamazdı. Tabii tehditlerinin ardından başlarına gelen 'korkunç' bazı şakalar dizisi durumu eşitlemişti; ancak bu cadılar kafalarını kupayla bozmuştu. Felicia ile onlara yaptıkları aklına geldiğinde dudaklarına memnun bir gülümsemenin yayılmasına engel olamadı. O sırada önüne uzatılan kağıt parçası dikkatini dağıttı. Cezanın geldiğini düşünürken kağıdı uzatanın yanında oturan yılan olduğunu gördüğünde ruhunda oluşan tiksinti dolu duyguları gizleme gereği duymadan kağıdı açtı.

Profesörün gözüne yeteri kadar batmadığını mı düşünüyorsun? Yoksa gördüğüm çaresizlikle tutunduğun son umut kırıntılarının doğurduğu bir gülümseme miydi?

Carmen kağıdı buruşturup ağzına tepmemek için büyük bir çaba gösterirken bütün yılanların neden bu kadar sinir bozucu olduklarını düşünüyordu. Düşüncelerini dağıtan ve kendine getiren Marius'un şahane gülümsemesi oldu. "Hepsi değil tabii ki." diye mırıldanırken kalbini esir alan tempo ona çok farklı bir mutluluk veriyordu. Gerçekten çok farklı... Masaya kalemini basit bir ezgiyle vuran yılan derin bir nefes almasına neden oldu. Bu çocuk kaşınıyor. Yüzündeki gülümsemenin silinmesine izin vermeyerek sıranın altından çocuğa orta parmağını gösterdiğinde profesör dersin bittiğini bildirdi. Yanındaki yılan hemen kalkıp giderken yüzüne daha dikkatli bakmayı diledi. Eğer daha dikkatli baksaydı Felicia ile unutulmazlar listesine bir kişiyi daha ekleyebilirlerdi. Ayağa kalktı, kitaplarını kollarının arasına sıkıştırdı ve dudaklarını kıvırarak, "Neyse... Bir daha ki sefere artık." dedi. Şimdi bu lanet yerden uzaklaşmalıydı.

Omzuna dokunan parmaklar arkasını dönmesine neden oldu.Karşısındaki cadının dudaklarından dökülenleri soru şeklinde işitmesine rağmen, Carmen yürümek zorunda olduğuna dair bir şey hissetmişti. "Tabii." derken kızın nereden tanıdık geldiğini düşünüyordu; ama zaten açıklayacağını düşündüğünden üstünde durmadı. Marius'u özlemişti. Bu işin çabuk bitmesini umuyordu.

Konu: Geri: Uyarı C.tesi Tem. 20, 2013 11:57 am

"Ah üzgünüm, kendimi tanıtmadım. Ben Alyssia ve sende-"

Cümlesini yarım bırakarak kıza doğru döndü ve ilk kez onu tam olarak inceledi. Koyu renk saçları dalgalar halinde beline kadar uzanıyordu. Buğday rengi teni tamamen pürüzsüzdü. Biçimli bir vücut,sevimli bir surat, en azından Marius hala güzelliğe önem veriyordu. Kızı incelemesi bittiğinde başını kaldırdı, buz mavisi gözlerin beklentiyle kendisine baktığını görünce konuşmasına devam etti. "Kuzenim Marius'un dilinden düşürmediği kızsın." Ses tonunu salin tutmak için çabalasa da neredeyse suçlayıcı bir tonla konuşmuştu. Eğer kuzeni şu anda yaptığını öğrense vererği tepkiyi merak etti, çocuk yıllardır en yakını olabilirdi ama sonuçta bir yılandı ve ve sevdiği kişiler söz konusuysa tehlikeliydi.

Marius'un kendisini genç kızla görme riskini göze alamadığından bahçenin olabildiğince tenha yerlerine doğru ilerliyordu. Kız ise onu sürüklediği yerlerden çok ne konuşacağıyla ilgili gözüküyordu. Eğer kuzeni olduğunu söylemeseydi Lisa'nın Marius'un psikopat eski sevgililerinden biri olduğunu düşünürdü büyük ihtimal, nasıl olsa onlardan bir sürü vardı. Ama genç kız daha ilk cümlelerinden kim olduğunu açıkça belirterek bu oyuna engel olmuştu, işin içine biraz eğlence katmak kendisini de neşelendirirdi oysa ki. Yanında yavaşça yürüyen kıza bakarken bunun tamamen vakit kaybı olmayacağını umuyordu çünkü Alyssia, Maxim ya da arkadaşlarıyla geçirebileceği zamanını aptal kuzenine harcadığı için zaten bir teşekkürden çok daha fazlasını hakediyordu. En sonunda görülmeyeceklerinden emin olduğu ıssız bir köşeye geldiklerinde adımlarını yavaşlattı, bakışlarını kızın üzerine sabitledi.

"Marius asla kendi kararlarını verecek kadar olgun birisi olmadı ya da doğru kararları demeliyim. Başına buyruk hareketleri yüzünden kaç kere kendisine lanet okuduğunu tahmin edemezsin."

Ve ne yaptığımı öğrenince bana da lanet okuyacak. Kızın pür dikkat kendisini dinleyen çehresine bakarken ilk kez yaptığı şeyden tereddüt duydu, sırf ailesinin çıkarları uğruna en yakınındaki insanın hayatına müdahale etmek iyi amaçlar uğruna bile olsa yanlış bir şeydi ama tereddüdüne rağmen aynı tonla devam etti. "Maalesef buraya Marius ile olan anılarımı anlatmak için değil, seni uyarmak için geldim. Ailesi de seni aynı şekilde bir hata olarak görüyor. Yanlış anlama, kişisel bir meseleden çok uzak bu. Sadece bir ön yargı ve oğullarını koruma dürtüsü." Bakışları istemsizce kızın cübbesine işlenmiş ambleme gitti, eğer Carmen başka bir binada olsaydı işler böyle yürümezdi belki de, ama o zaman Marius kız da bulduğu şeyleri tekrar bulabilir miydi ki?

Konu: Geri: Uyarı Paz Tem. 21, 2013 10:14 am

Onu incelediği her halinden belli olan cadıya bakarak cümlesini hemen bitirmesini umdu. İncelenmekten nefret ederdi. Tam bir şey söylemeye ve çekip gitmeye hazırlanıyordu ki genç cadının sözleri dudaklarında küçük ama derin bir gülümsemenin oluşmasına neden oldu. "Kuzenim Marius'un dilinden düşürmediği kızsın." Alyssia'nın bundan hiç hoşlanmadığı kelimelerini esir alan ses tonundan anlaşılabiliyordu. Konuşmanın akıbetinin nereye gideceğini tahmin edebiliyordu Carmen. Derin bir nefes aldı ve genç kızın adımlarına ayak uydurmaya devam etti. Çılgın eski sevgililerden biri olsaydı çoktan bir şeyler yapmıştı, değil mi? Birden gözleri açıldı Carmen'in. Etraflarındaki insanlar git gide azalırken yanındaki manyağın kendisini öldürebileceğini bile düşünüyordu. Ah... Bu kızlar manyak.

Yavaşlayarak durduklarında Carmen'in aklından geçen tek düşüncenin endişeden doğmuş olması yanındaki kızdan daha korkunçtu. Kesin bi' bok yapacak bu manyak. Kitaplarına daha fazla kuvvetle sarıldı ve kafasındaki düşünceleri uzaklaştırmak için çaba göstermeye karar verdi. Bu kızı başka bir yerlerden anımsıyordu ve bu eski sevgili kategorisi değildi. Evet, değildi.

"...Ailesi de seni aynı şekilde bir hata olarak görüyor. Yanlış anlama, kişisel bir meseleden çok uzak bu. Sadece bir ön yargı ve oğullarını koruma dürtüsü."

Son iki cümleyi söylemeseydi eğer, eski sevgili meselesi olduğuna bahse girerdi Carmen. Onun yerine ailesinden gönderilen koruma olduğunu anladığında derin bir nefes aldı ve yüzüne geniş bir gülümseme yerleştirdi. Marius'un takıntılı bir aileye sahip olduğunu biliyordu. Elbette bugünün geleceğini de biliyordu; ama bu kadar erken geleceğini tahmin etmemişti. Acaba onu bırakmam için para verir mi?, diye düşündü. Eğer verirse alacağım ve Marius'la parayı yiyeceğim. Zaten izlediği filmlerde aynı durumda olan kızların uzatılan parayı geri çevirmesine hiç anlam veremiyordu. Şimdi bütün bunları bir kenara bırakıp söyleyecek havalı bir şeyler bulmalıydı. Marius'u ne kadar sevdiğiyle ilgili klasik bir konuşma yapmak istemiyordu. Bunu anlamış olmalılardı ki bu uyarıyı yapmaya karar vermişlerdi. Aksi halde zaten biter deyip bırakırlardı. Carmen, sabit bir şekilde kendisine bakan soğuk cadıya gözlerini dikti. Bir şeyler söylemeliyim. Bir şeyler... Lanet olsun, neden beynim böyle anlarda durur ki? Tam bir odunum.

"Tamam." Kendisini vurma isteğiyle savaşırken kızı başından savmak için söylediği kelimeyi benimseyerek söylemese bile boğazına büyük bir yumru oturmuştu. Düşüncesi bile korkunçtu. Başına gelen en güzel şeyi terk etmesi için birini göndermeleri bile komikti. Tamam kelimesinin kızın gülümseyerek uzaklaştıracağını düşünüyordu. Gülümseyerek giderken bu iş kolay oldu diyecekti kendi kendine. Carmen ise Alyssia gittikten sonra Marius'u çağıracaktı ve bu tamam kelimesinin ruhunda oluşturduğu suçluluk ateşini onu öperek söndürecekti. Marius'un dudakları gözlerinin önünden geçerken gülümsemesi iyice yayıldı. Bu işin hemen bitmesi gerekiyordu.

» UYARI
» UYARI
» Ceza ve Uyarı Alanların Listesi