Öncelikle bu bir rp değil, çok eskiden yazmış olduğum bir yazı. Rp Puanının daha sonra yükseltilebileceğini umarak bunu koyuyorum.
Genç kız gözlerini açtığında, hava hala karanlıktı. Kız bir anda ürperdi, kalbi sıkıştı ve dişlerini sıktı. Bunun nedenini anlaması uzun sürmedi, gece lambası bozulmuştu. on altı yaşına gelmiş olmasına rağmen hala karanlıktan korkmasına bir türlü anlam veremiyordu. Belki de zaten korkmuyordu, sadece ilgi çekmekti amacı... Dokuz yıl önce her şeyden çok sevdiği annesini aptal bir kazada kaybettiğinde herkes ona yanında hala babası olduğunu, ne kadar şanslı olduğunu söylemişti. Ne büyük şans... Halbuki babası dokuz yıldır bitmek bilmeyen o bunalım yüzünden küçük kızı Lana ile arasındaki bağı koparmaya çok yaklaşmıştı. Eve geç geliyor, evden erken çıkıyordu. Sevgili karısına çok benzeyen Lana'yı görmeye tahammül edemiyordu. Zavallı Lana çeşitli bakıcıların elinde büyümüştü. O zamandan kalma bir alışkanlıktı bu. Lana, babasını görebildiği tek zaman olan geceleri, karanlıktan korkma bahanesiyle babasının yanına uyumaya giderdi. Kendi bilinçaltında, kendi kendini karanlıktan korkutan Lana, daha sonraları bu korkuyu yenememişti, hala karanlıktan deli gibi korkuyordu, hem de hiçbir sebebi olmaksızın...
Her zaman komidininin çekmecesinde hazır ettiği küçük el fenerine ulaşan Lana, feneri yaktığı anda rahat bir nefes aldı. Şimdi odasını rahatlıkla görebiliyordu. Bordo tonlarında, melankolik ama düzenli bir oda... Duvarlarda en sevdiği sporcuların ya da grupların resimleri yerine, bir çoğunu kendi yaptığı karanlık ve iç boğucu resimler vardı. Evet Lana, karanlık ve gotik ruhlu bir sanatçı olarak yetişmişti.İçten içe ben normalim diye haykıran, düzenli ama tam anlamıyla bir kaçık görünümlü alımlı bir genç kız...
Lana güzel değildi aslında ama oldukça çekici olduğu bir gerçekti. Kızıl kestane dalgalı, parlak, uzun saçları; pürüzsüz bembeyaz bir teni; kömür karası kocaman derin gözleri; küçük ama kıpkırmızı dudakları... Zayıf ve orta boyluydu, bir manken vücudu yoktu ancak şekilli bi vücudu vardı denebilir. Uzun, ince beyaz elleri genel olarak yağlı boya kaplı olsa da oldukça zarifti.
Uykusu kaçan genç kız, yumuşak siyah yatak örtülü yatağında dönüp dursa da uyuyamadı. Kalkıp bir su içmek istedi. Işıklı ortamda uyumayı sevmeyen babası, evdeki tüm ışıkları kapatmıştı her zamanki gibi. Lana eline el fenerini aldı, çok ışık çıkmaması için parmağıyla fenerin ışığını keserek koridorda bembeyaz küçük ayaklarının uçlarıyla yavaşça yürümeye başladı. Mutfağa vardığında buzdolabını açtı. İçi tıka basa doluydu, kocaman bir pastadan güzel jambonlu bir sandviçe kadar her şey vardı -babası, Lana kendisinin eksikliğini hissetmesin diye umutsuzca evde hiç bir eksik bırakmıyordu- ama canı bir şeyler yemek istemiyordu, açtığı gibi geri kapattı. Pencerenin yanında gidip oturdu. Dışarısının buz gibi olduğunu tahmin etmesine rağmen pencereyi açtı. Tanrım gece ne kadar da huzurluydu. Mis gibi bir koku vardı havada. Klasik bir Londra havası işte, yağmur olmasa da toprak kokusu... Ekim ayının son günüydü. Dışarıda yanan sokak lambası tüm sokağı aydınlatmaya yetiyordu. Bomboş sokağı izlemeye koyuldu Lana.
Yaşadığı hayattan memnun olmasa da yaşadığı yeri seviyordu Lana. Little Whinnig güzel bir yerdi, sessiz ve sakindi. Oturduğu sokak olan Privet Drive'daki dedikoducuların kendisine bir zararı olmaması onu memnun ediyordu. Zaten nasıl rahatsız edebilirlerdi ki Lana'yı? Genç kız kendi halinde yaşayıp gidiyordu, okuluna gidip geliyor, tüm gün evde oturup resim yapıyordu. Onun hakkında en fazla 'kaçık' diyebilirlerdi ki Lana öyle olmadığını bildiği halde, öyle görünmekten memnundu. Gereksiz insanların kendisine yaklaşmasını engelleyen bir duvar görevi görüyordu 'kaçık' maskesi.
Dışarısı oldukça sessizdi. Bir baykuş bile ötmüyordu ki bu cidden garip bir olaydı. Neden her yer bu kadar sessizdi ki? Sessiz caddedeki evlerde ışık bile yanmıyordu, 1981 model yepyeni arabalar aynı yerlerinde sessizce duruyordu, sokaktan bir tek hayvan bile geçmiyordu, sokağın müdavimleri olan tüm sokak köpekleri neredeydi? Sadece karşı evleri olan 4 numaranın duvarında oturan bir kedi göze çarpıyordu. Dimdik oturmuş hiç kıpırdamadan eve bakıyordu. Lana bir şeylerin döndüğünü anlamıştı, ama ne olabileceğini düşünmeye fırsatı kalmadan birden gözlerinin kararmaya başladığını hissetti, başına dayanılmaz bir ağrı girdi. Bilinci yetip gitmeye çabalarken genç kız direniyordu. Ayakları hissetmemeye, nefes alamamaya başladı, bir güç onu zorla bayıltmaya çalışıyordu sanki. Genç kız bilincini yitirmeden önce son bir görüntü yakalayabildi. Gökyüzünden büyük bir gürültü ve duman bulutuyla gelen, içinde dev gibi bir süliet oturan motorsiklet benzeri bir araç...
Konu: Lana | Puanlama 
Ptsi Nis. 22, 2013 7:48 am
