Gabrielle Decartius
Mesaj Sayısı : 48
Kayıt tarihi : 30/08/12
 |  Konu: Ne Tesadüf.  C.tesi Eyl. 01, 2012 9:58 am | |
| Damien ile işler ne kadar yolunda gitmese de, çocuklarına bunu fark ettirmemek konusunda oldukça ısrarcıydı cadı. Bir kızı vampirdi, bir oğlu intihar etmişti, iki kızı Hogwarts'ta okuyordu ve üç muggle çocuğu vardı. Büyücü kardeşlerinin onlar gibi olmadığını anlatmak için erkendi. her zaman erkendi, onlara anlatmak istemiyordu. Kocası bile artık bu durumu kaldıramıyorken biri 5, biri 9, biri 15 yaşındaki çocuklara bunu anlatmak istemiyordu. En azından en küçükleri bazı şeyleri gerçek anlamda kavrayabilecek yaşa gelmeliydi. Aklından bu düşünceleri atmak istiyordu. Sürekli olarak bunları düşündükçe kendini daha da kötü hissediyordu. Şimdi daha farklı şeyler düşünmeliydi. Çocuklar-en azından iki tanesi- okullarından dönmüşlerdi, yarı yıl tatili olmasa onlarla görüşemeyecekti zaten. En azından 5 çocuğu yanındayken bir aile yemeği hazırlayabilirdi. Belki bu aile yemeği Damien ile aralarının düzelmesini de sağlayabilirdi. Bu aile konusunda çok fazla düşünüyordu. Bir anne olarak bu oldukça doğaldı fakat artık kendini yormaya başlamıştı. Daha fazla düşünmemeliydi. Düşünecekse de muggle dünyasında, Londra'nın en kalabalık sokağının ortasında değil. Bu dünyada kısılmış kalmıştı. Ne büyücü dünyasına gidebiliyordu burayı bırakıp, ne de oraya taşınabiliyordu. Uzun süredir mugglelar dışında kimseyle görüşmemiş, konuşmamıştı. Bunalmıştı artık. Belki de o an için eve gitmeden önce yapabileceği en iyi şey bir yere oturup bir şeyler içmek olabilirdi. O sırada büyücü dünyasıyla bağlantısının olduğu tek şey olan, arada sırada baykuşunun mugglelara görünmeden getirdiği Gelecek Postası'nı okuyabilirdi. Nasıl olsa bu mugglelar diğer insanlara o kadar da dikkat etmiyordu. gazetedeki resimlerin oynadığına, hareket ettiğine kim inanırdı ki?
Kalabalıktan sıyrılıp caddenin sağındaki kafeye daldı hemen. En azından orası daha ferahtı caddeye göre. Tamam, tüm masalar doluydu ama sonsuza dek oturacak değillerdi ya? Mutlaka kalkacaklardı. Siparişleri alan kıza doğru ilerledi tezgahta. "Bir filtre kahve lütfen." Tezgahtar kız gitti, kahveyi doldurdu ve ağzındaki sakızı patlatarak elindeki kahve bardağını tezgahın üzerine koyup Gabrielle'ye doğru ittirdi. "6 dolar lütfen." Cadı çantasını karıştırdı ve bozuklukları tezgahın üzerine yığdı. Kahvesini aldı ve artık robotlaşmış tezgahtar kıza gülümseyerek masalara doğru yöneldi. O sırada masadan kalakn bir çift gördü ve masa boşalır boşalmaz oturdu. Boynundaki büyük çantayı çıkardı ve masanın üzerine koydu. Kahvesi onu beklerken çantasından Gelecek Postası'nı çıkardı ve kahvesini yudumlarken haberleri okumaya başladı. | |
|
