Güneşin Sönüşü

Konu: Güneşin Sönüşü Ptsi Eyl. 12, 2011 7:50 am

-O ölmeli!
-Tek söylediğin bu. Hayır! Bu gerçekleşmeyecek!
-Bu zamana kadar yaptıklarımı düşün. Her şeyi sana ben öğrettim. Karşılığını böylemi veriyorsun?

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Ptsi Eyl. 12, 2011 8:14 am

Güneş neredeyse ışıklarını bu taraftan çekmiş ve başka yerleri aydınlatmak için her zamanki yolunda monoton bir yavaşlıkla yürürken, Valiant, her hafta geldiği yeri olan Hogwarts arazisindeki gölün kenarında yerini almış, hayalbozan sayesinde varlığını belli ettirmesini de en aza indirmişti. Artık bir haftadır aynı zamanlarda ve sürelerde burada bulunmasından dolayı etrafa aşina, hangi rüzgarın ne taraftan ve ne zaman eseceğini bile artık çıkarmaktaydı. Bu iş için çok önemli zamanını ayırmış ve bu işin doğru gerçekleşmesi için elinden geleni ardına koymamakta iddialıydı. Çocuğa mektup göndermiş, hatta neredeyse çocuğun burada olması gerektiğini bile düşünüyordu.

Dikkatini bir anlığına dağıtan şey, gölün orta yerlerine doğru yüzeydeki büyük kütlenin önce yukarıya çıkıp güneşin son ışıklarıyla kendisini son kez göstermesi ve karanlığa geri dalması idi. Valaint, beklemekten sıkılmış ve ayaklarını belirli bir ritm tutarak hareket ettirmesine yeni başlamıştı ki gölün kenarında, karanlık sularına paralele itinayla yürüyerek gelen bedeni gördü. Artık heyecanlanmak için bir nedene sahipti. Gelen genç büyücü, onun yanına yaklaşmıştı ama etrafta bir şey görememiş ve yoluna devam etmeye hamle yaparken, Valiant asasını sallayıp hayalbozanı kaldırdı. İrkilen büyücü ona ifadesiz bir yüzle bakıyordu. Aslında bu yüzündeki ifadesiz bakış daha önce onda görmediği bir şeydi. Bu işte garip bir detaydı.

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Ptsi Eyl. 12, 2011 8:55 am

Alex, yatakhane aldığı mektubun eninde sonunda geleceğini biliyordu. Muggleların bir sözü vardı; korkunun ecele faydası yoktur. Valiant'ın anlattıkları aklına yatmıştı. Bu işin gerçekleşmesi durumunda ayaktaki akıllı uslu tek örgüt kendisininki olacaktı. Karanlık Lord'un bile ordu kurmak için büyücü aradığı bu karmaşık zamanda elinde hazır bir savaşçı kalabalığının bulunması güç ve daha fazla imkan demekti.

Alex, üzerine geçirdiği cübbesiyle şatodan çıkmıştı. Hava kararmak üzere, gece ise biraz zorlu geçeceğe benziyordu. Hızlı ve ritmik adımların sonucu şimdi göl kenarına inmişti. Cübbesi gölden gelen hava akımı yüzünden oynaşıp duruyor, bu onun iyi hissetmesini sağlıyordu nedense.... Valiant'ın haklı olmasından bir an nefret etti. Ama bir daha düşündüğünde onun umurunda olmadığı kanısına vardı. Valiant'ı bulacak ve bu işin olmayacağını ona açıksa söyleyecekti. Gerekirse bağıracak ve ısrar edecekti ama bir şekilde bu sevdadan vazgeçmesini üzerine onu ikna edecekti, etmeliydi.

Göl kenarındaki yumuşak toprağa ayakkabısı batıyordu. Elleri iki yanında ileri geri gelip gidiyor, ayaklarının ritmine uyuyordu. Gölün kenarında bayağı ilerlediğini fark etti. Hatta Hogwarts'ın alanından bile çıkmış olabilirdi. Ne kadar daha gidecekti bu bir muammaydı ama Valiant'ın onu bulmasını diliyordu. Gölün ortasındaki büyük karanlık kütleyi gördü. Bu bir anlık ürkütücüydü ama sonra suya tekrar dalına Alex içinin rahatladığını hissetti. Tam o sırada arkasında bir efsun sesi duydu. Dönüp baktığında ise Valiant'ın karşısında duruyordu. Uzun boylu, yakışıklı, genç ve gülümseyen. Alex, onu görünce eskiden hep sırıtır yada dostça bir gülümseme takınırdı şimdi ise bunun yapmak az önce gördüğü ahtapotla birlikte el ele yüzmek kadar imkansızdı. Lafı hiç dolandırmadan sonuca getirecek ve Alyssha'nın buraya gelmesinden önce Valiant'ı buradan gönderecekti. Ciddi ve sanki karşısındaki yabancı birisiymiş gibi bir tonu takındı. Tam konuşacakken karşısındaki ondan önce davranmıştı. "O ölmeli!" Kulakları doğru algılamış beyni doğru düşünmüştü. "Tek söylediğin bu. Hayır! Bu gerçekleşmeyecek!" Kendinden çok emin ve güvenci tam konuşmuştu. "Bu zamana kadar yaptıklarımı düşün. Her şeyi sana ben öğrettim. Karşılığını böylemi veriyorsun?" Bu tam can alıcı noktaydı. Valiant tam on ikiden vurmuştu. Alex bunun üzerine sesini çıkarmadan sert bir yüzle ona bakıyordu. Onu bir şekilde çok geç olmadan buradan götürmeliydi. Yoksa olacakları düşünmek bile istemiyordu.

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Ptsi Eyl. 12, 2011 10:19 pm

"Sanırım ölmesi gereken ben oluyorum,"

"Büyük ikili ha, teke karşı iki mi oynuyoruz yoksa daha gelecek var mı?"

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Ptsi Eyl. 12, 2011 11:15 pm

Kulaklarına gelen sesi beyninin alıp ayrıştırması ve o kişinin olduğunu analiz etmesi... Bu kadar heyecan verici bir şey daha olmazdı ancak Valiant en ufak bir heyecan hissetmiyordu. Yoksa küçük bir çocuk onun dişinin kovuğunu bile doldurmaya-heyecanlandırmaya- mı yetecekti? Alyssha, güzel Alyssha! Karanlık Lady'nin şirin güzel süs köpeği. Ona öğretilen sadece kimi ısıracağı idi. Ancak bu bazen tehlikeli de olabilirdi. İşte bu yüzden şirin küçük köpekçik uyutulmalı idi.

Valiant, kıza sadece baktı. Asası elinde ve onun güvendiği tek şey oydu. Valiant da asasına güveniyordu ancak bununla kalmayıp keskin zekasıyla türlü yolları düşünüp hangi ihtimalin daha yüksek olduğunu hesaplayabiliyordu. Bu işin bir şekilde olması gerekli ancak Alex'in bunu yapmayacağı artık kesin görünüyordu. Valiant küçük bir hareketiyle asasını cebinden çıkardı. Asası yere bakıyordu ancak küçük kız bunu bir tehdit olarak algılamış olacaktı ki, Valiant'ın gözleri ona doğru gelen yeşil ışığın kör edici etkisine takılmıştı. Bu savaş demekti. Valiant ile kızın arasındaki mesafenin uzaklığı lanetin gelme zamanını uzatması onun için bir avantajdı. Valiant hemen buharlaştı. Şimdi hiçlikte yüzüyordu. Tekrar cisimlendiğinde kendisini bir ormanda buldu. Neresi olduğu şimdilik umurunda değildi, zaten fazla da kalmayacaktı. Üzerine savurduğu hayal bozanın verdiği ılıktan soğuğa çalan etkisini hissetti ve sonra bir iğne deliğinden geçmiş eski yerine geri dönmüştü. Yeşil ışık arkasında hala yol alıyordu. Biraz daha gittikten sonra bir ağaca çarptı. Yaşlı ağaç artık canlılığını yitirmişti. Sadece bir odun parçasına dönüşmüştü. Rengi solmuş ve sanki kan çıkmış gibi lanetin geldiği noktadan özü akmıştı. Valiant yüzünde her zamanki ifadesiyle ikisine döndü. Onlar ise boşluğa bakıyorlardı bu gözlerinden okunuyordu. Ancak Alex'in ona yakınlığı cadıdan daha fazlaydı. Bir ihtimal onun geri cisimlenme sesini duyması olasıydı...

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 12:00 am

"Geri dönecek. Sadece emin olmak isteyecek,"

"Bana sorarsan, beş dakikamız var. Değil mi Alex?"

"Beni izledin. Benden kurtulmak istedin,"

"Ve bunu tek başına yapamadın. Yanında bakıcınla geldin. Şaşırttın beni. İtiraf etmeliyim Alexandre."

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 3:35 am

Olayların karmaşası içinde öylece kalakalmış olan Alex'in gözleri önünden geçip giden yeşil ışık topluluğu kendine gelmesine yardım etmişti. Hemen asasını çekip bir şeyler yapmak istedi ancak çok geçti. Valiant'a büyü çoktan varmıştı. İşte o zaman bir ses duydu. Bu ses artık onun hayata veda ettiğini haber veren çandı. Alex'in içi burkuldu, sanki gözlerinin içinde bir şey ona ağır geliyordu. Artık onu çıkarmasını istiyordu. Alex'in gözlerinden bir damla yaş pınarından kurtuldu ancak öylece kalakaldı. Alex onu sildi ve gözlerinin fal taşı gibi açılmasına yarayan bir şey oldu. Lanet yoluna hala devam etmekteydi. Ama bu... Sonrasında ise bir ağaca çarpıp onun hayatını söndürdü. Ağaç artık şöminede yakılmaktan başak bir işe yaramazdı. Alex'in her şeyi anlaması bir saniyesini aldı. Valinat'ın buharlaşması ve o ses... O buharlaşma sesiydi. Alex öylece kalakaldı. Sonradan ise arkasından gelen sesin yardımıyla yalnız olmadığını tekrar hatırladı. Valiant gitmişti, artık o güvendeydi. Hala yaşıyor, nefes alıyordu. Alex'in yüzüne muzipçe bir gülümseme tutundu ancak Alyssha'nın söyledikleri karşısında gülümsemeyi tutup yere atıverdi. Söylediklerini onun bakış açısından doğruydu Alex ona her şeyi anlatmalı mıydı? Sanırım evet. Fakat aklının karışmasına sebep olan bir şey daha oldu. Bu böyle karmaşık olaylarla devam edeceğe benziyordu. Ağzını açmıştı ki duraksadı. Hemen asasını tutup cadıya doğru koşmaya başladı. Cadı zaten bunu bekliyordu. Alex hızına hız kattı. Cadı ona bir büyü savurdu, Alex ise onu savuşturmayı başardı. Koşmasına devam ederken bir iki laneti daha boşluğa dağıtmıştı. Asasını kaldırdı, ağzından çıkan büyülü sözcükler birbiri ardına o kadar hızlı geçtiler ki sanki hepsi hızlı bir tren olmuşlardı...

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 4:04 am

Evet mantığın meyvesi ihtimal doğru çıkmıştı. Valiant'ın burada olduğunu anlayan Alex hemen Alyssha'ya doğru koşmaya başlamıştı. Valiant bunu izliyordu sadece, kılını bile kıpırdatmıyordu. Alex ne yapmayı planlıyordu. Cadıyı alıp buharlaşacak mıydı? Yoksa onun elinden tutup kaçacaklar mıydı? Valiant için birçok insanın hangi durum içerisinde nasıl hareketler sergileyeceğini tahmin etmek asa sallamaktan daha kolaydı ancak Alex sanki bir istisna idi. Ne de olsa o da bir RAvenclaw'dı. Hatta bazen Rowena'nın varisi olduğunu bile düşündüren durumlar bile olmuştu. Onun patronusunun ne olduğunu bir tek kendisinin bildiğini biliyordu, hangi animagus olduğunu da... Valiant, Alex'in cadıdan gelen lanetleri savuşturmasını izledi. Ona öğrettiği teknikleri uyguluyordu. Bu çocuk gelecek vaat ediyordu ancak onun yolundan giderse o geleceğe en kısa sürede ulaşacaktı. Valiant yoksa çok mu bencillik yapıyorum diye içinden geçirirken Alex'in onu şaşırtan bir şey yaptığını gördü. Demek ufaklık bunu yapacaktı. Alyssha artık görünmüyordu. Bunu Alex'in onun üzerine yaptığı hayal bozana borçluydu. Demek ki Alex cadı için kendisini öne sürecek ve tek tek bir şey yapacaklardı. Valiant neden onunla biraz oynamaktan mahrum kalacaktı ki? Hem bu sayede söylediklerini harfiyen uygulamasını da öğrenecek ve yola gelecekti. Artık kimin daha iyi olduğunu tekrar anlayacaktı, Valiant bunları düşündü. Asasını Alex'e doğrulttu. Zavallı... Asasını sallıyordu ki herşey durdu. Aslında Valiant için herşey durdu. Çünkü karşısında asasını bu tarafa doğrultmuş olan Alex'in özgürce hareket ettiğini görebiliyordu. Bu işte savaş demekti.

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 4:23 am

Asasını hızla doğrulttu. Alyssha'dan önce davranmalıydı, yoksa her şey kötü olabilirdi. Asasından çıkan soğuk serpinti cadının bedenini ortadan kaybetti. Alex onu göremiyordu ama şaşırdığını düşünüyordu. İşte bu yüzden bir an duraksadığını fark etti. Eğer Alyssha bu durumda ona saldırırsa, Alex hiçbir şey yapamazdı. "Bana güven Alyssha!" Bu sefer asasını geldiği yöne doğrulttu. Çabuk olmalıydı zira şu an üzerine doğru bir lanetin yapıldığı bile olabilirdi. "Aresto Momentum, Fianto Duri Protego Maxima, Fianto Duri, Protego Maxima, Fianto Duri, Protego Max...." Ortalarındaki oluşmaya yüz tutmuş kalkan yarım kalmıştı. Alex'in durmasının sebebi kalkanın tek lanetle patlatılmasıydı. Şimdi ise görünmez bir rakibe karşı tekti. Arkasına bakmadan hızlıca ve sessizce şunları söyledi. "Git buradan çabuk, gerekirse buharlaş! ama git anlıyor musun! Çabuk." Alex yüksek sesle konuşmak istemediği için zorlamıştı. Ancak en son isteyeceği şey de Valiant'ın bunu duyması ve Alyssha'nın peşinden ne kadar göremese de gitmesiydi. Onun artık gözü dönmüş ve biraz durdurulması şarttı. İleri doğru yavaşça yürümeye başladı. "Eğer birazcık kendine güvenin varsa Valiant ve gitmek kararı alamıyorsa beynin ortaya çık ve dövüş!" Tabi ki ortaya çıkmayacaktı. O bir Gryffindor mezunu değildi tıpkı kendisi gibi eskiden bir Ravenclaw'dı. Alex'e hep kendisinin gençliğini ona benzettiğini söyler dururdu. Ancak önündeki durumu değerlendirirse şimdi Valiant'ın ona iyi bir ders vermesi için yanıp tutuştuğu apaçık ortadaydı. Alyssha güvendeydi bu işte her işkenceye dayanabilecek gücü ona veriyordu. O çoktan gitmiştir. Belkide güvenliği için Lady'nin yanına bile buharlşmış olabilir. Şİmdi artık tüm sihir marifetini ve zekasını ortaya dökme vaktiydi.

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 4:58 am

"Bana güven Alyssha!"

Güvenmek mi?

"Git buradan çabuk, gerekirse buharlaş! ama git anlıyor musun! Çabuk,"

"Eğer birazcık kendine güvenin varsa Valiant ve gitmek kararı alamıyorsa beynin ortaya çık ve dövüş!"

"Bir seherbaz görünmezliğin arkasına saklanacak kadar korkak! Hem de iki genç karşısında ha?"

"Biliyor musun, kardeşin olarak gördüğün insanın ihaneti zor olsa gerek. Acı çekeceksiniz.. Ben ne yaptım diye sorguluyor musun Valiant? Ya da lanet olası Anna ne yaptı? Hepiniz öleceksiniz. İhanetin tadına bakmış olarak,"

"Hem konuşamayacak, hem de görünür olamayacak kadar acizsin!"

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 5:30 am

Alyssha ne yapıyordu böyle? Tabi ki de Alex'in sözünü dinlemeyecekti. Bunu zaten önceden kestirmiş olan Alex birçok saçma planlar kurmuş ve hepsini bir çırpıda aklından savmıştı. Şimdi ise genelde düşman olarak takıldıkları kişiyle omuz omuza idiler. Onun varlığını hissetmek Alex'in bir an o kızların pembe düşlerinde kendisini bulmasına neden oldu, dikkati dağılmıştı ancak toplaması o lanet büyü yüzünden acil oldu. Alyssha, dans edercesine asasını önünde savurmuştu ve büyüyü ikisininde üzerine gelmesini engellemişti. Ardından büyünün geldiği yere bir lanet yolladı. Ancak bu boşlukta kayboldu. Valiant'a sivri sözler söyleyip onun sinirlerini altüst etmeye çalışmasını Alex duraksayarak izledi. Ancak bir şey olmadı, henüz. Onu oradan kendileri çıkarmalı idiler, göz önüne. Bu sayede ikisini de onu devirebilirdi. Belki Valiant kaçardı. Keşke kaçsaydı diye geçirdi içinden Alex. Bir plana göre hareket etmeliydiler. Bir omuz mesafesi kadar yakın olan Alyssha'nın nefes alışını bile gayet net duyabiliyordu. Çok kısık tonda dudaklarını en az hareket ettirerek bir iki talimat söyledi. Aslında bunun kibarca söylenmiş ya da söylenmemiş olması şuan için sanırım iki taraf içinde önemsizdi. Savaş alanında her şeyin bir olabilitesi mevcuttu. "Onu ortaya çıkaracağım, öldürme, bu bir rica. Uyup uymamak sana kalmış." Alex rüzgar oluşturdu. Hava akımı karşılarına doğru giderken küçük hortumcuklar türetmişti. Bunlar ise yerdeki kumu havaya kaldırarak ilerliyorlardı. Biraz daha ilerlediklerinde tam olarak belli olmasa da Valiant'ın hatları seçiliyordu. Kollarıyla gözlerine koruyan garip, şeffaf olduğu için toprak rengine bürünen bir şekil. Ama nerede olduğu belli oluyordu, bu su götürmezdi. Alex asasını geri çevirdiğinde rüzgar yavaşladı. Topraklar yere düşüyor ve Valiant'ın bedeni tekrar kayboluyordu. İçinden şimdi Ayssaha diye düşündü. Bunu duyması tabi ki de imkansızdı ancak yanından fırlayan hızlı büyü yola çoktan çıkmıştı. Alex içinden o büyünün öldürmek amaçlı olmaması için dua etmeye başlamıştı.

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 5:57 am

"Onu ortaya çıkaracağım, öldürme, bu bir rica. Uyup uymamak sana kalmış,"

"Etkisi çok uzun sürmez,"

"Ne oldu?"

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 8:35 am

Söylesene, çıkmaz sokakta işin ne? Yoksa, Alyssha seni buracıkta öldürsün mü istiyorsun? - Ladyim - Hoşgeldin tatlım. Yanındaki süprüntü de kim öyle?

İstem dışı bir dokunuş, tenin tenine değmesi, saçların savrulması ve kokunun etrafa daha şiddetli yayılması sonrasında ise derin maviliklerde kayboluş. Kulaklarındaki bazı fısıltılar onun daha önceki anılardan kalma bir kaç sesti. Zihnindeki görüntüler ve geçmişte olan olaylar. Hepside artık geçmiş olarak nitelendirilen geri döndürülmez lanet bir çark idi. Alexsandre Leal Markey, şimdi Alyssha'nın gözlerine bakıp öylece kalakalmıştı. Aslında cadının ileri atılması onu bir an ürkmüştü fakat adını koyamadığı bir neden den dolayı Alyssha'ya güveni tamdı. Onun bir sevgilisi ve yolu vardı. Bu yolun üzerinde ise Alexsandre'a en ufak bir şerit ayrılmamıştı, ayrılmayacaktı. Bunu artık aklına iyice katmıştı Alex, her şeyi şu an da iyice aklına katmış ve kendisini inandırmıştı. Ona belki bu şekilde son kere bakıyordu. İşte bu düşünceler Alex'in aklını meşgul ederken cadının sesiyle tekrar kendisine gelip onun elini bıraktı. Sakince yutkundu ve umursamaz bir tavır takındı. Elleri onu tekrar istese de ne yazık ki bu mümkün değildi. İleride toplanmaya çalışan seherbazı fark etti. Önce ona bakıp asasıyla sinirle havayı yardı. Çıkan büyü giderken patlayıp daha da büyüdü. Valiant da da uzağa fırladı. Az önce hiç hissetmediği bir şeyi hissetmişti, Alex'in öfkesini.

Alex tekrar cadıya baktı. "Bugün olanları unutmalı, seni ö... ne yapmak istediğini unutmalı o yüzden hafızasını silmeliyiz." Cadı onu dinlerken daha önce olmadığı kadar tatlı ve çekici görünüyordu. Alex bir kez daha yutkundu. "Bak ne diyeceğim. Seni öldürmek istedi. Sende yaşama hakkını elinden almaya niyetlenmiş adama karşı sinirlenmiş olmalısın. Neden ona biraz ıııı.. neden onunla biraz konuşmuyorsun?" Alex ona göz kırptı. Bu işte son bakıştı. Muggle filmlerinde ya da kitaplarında olan o son bakışta her şey oluyordu. Ancak onlar gerçek değildi ya da Alex'in hayatı için öyleydi. "Hafızasını silmeyi ve şaşırtmayı unutma." Bir kere daha yutkundu. "Ve iyi şanslar. Hayatta başarılar." Alex zorla ağzını burkup yüzüne bir gülümseme yerleştirmeye çalıştı. Ancak bu ilk kez süpürgeye bindiğinde uçtuğunu göstermesi gibi bir şeydi. Aslında uçmuyor ayaklarıyla yere burup yükseliyor sonra geri yere düşüyordu. Bunun uçuş olmadığını herkes anlardı. Alex, bir adım geriledi ve bir adım daha. Alyssha hala ona bakıyordu. Alex artık gitme vaktinin geldiğini anladı. Fakat son kere konuşur diye cadıya baktı...

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 9:03 am

"Bugün olanları unutmalı, seni ö... ne yapmak istediğini unutmalı o yüzden hafızasını silmeliyiz,"

]"Bak ne diyeceğim. Seni öldürmek istedi. Sende yaşama hakkını elinden almaya niyetlenmiş adama karşı sinirlenmiş olmalısın. Neden ona biraz ıııı.. neden onunla biraz konuşmuyorsun?"

"Hafızasını silmeyi ve şaşırtmayı unutma. Ve iyi şanslar. Hayatta başarılar,"

"Unutmak zorunda değilsin. Bir teşekkür olarak kabul et."

"Ben olsam aynı şeyi yapmazdım, biliyorsun. Sen iyi birisin Alex. Bunu unutmayacağım."

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 9:31 am

Alex son adımında durmuştu. Öylece Alyssha'ya bakakaldı. Cadının yüzündeki içten gülümseme ve ardından ona koşması. Alex, sadece durdu. Sanki birisi beden kilitleme laneti salmıştı üzerine. Ve okyanus gözlü meleğine artık olabildiği kadar yakındı. Kokusunu içine çekiyor ve dudaklarının yumuşaklığını hissediyordu. Bu sefer her şey susmuştu. Sadece dokunarak konuşuyorlardı. Kalbi başka bir kalbin ona yaklaşmasından dolayı çıldırmıştı. Saki diğer kalbe sarılmak istiyordu. O derece de göğsüne baskı yapıyordu Alex'in. Bu büyük bir andı. Bitmesini istemese de artık sonra ermişti. Son sözler ise Alyssha'dan gelmişti. Artık daha fazla söze ihtiyaç yoktu. Valiant'ı ona bırakacaktı. Aslına bunu yapması çok uçuktu. Ama ne de olsa Valiant hiçbir şey hatırlamayacaktı. Alex karşısındaki cadıya bakarken arkada doğrulmuş Valiant'ı gördü. Zar zor ayakta duruyordu. Ona bu işten vazgeçmesini söylemişti. Şimdi düşünüyordu da iyi ki vazgeçmemiş. Alex asasını sallayıp yine Valiant'a yere düşürdü. Alyssha Valiant'ın kendine geldiğini görünce sevinmişti. Arkdasına dönmüş başını serherbaza çevirmişti. Oyuncağına bakan çocuk gibi duruyordu. Alex Alyssha başını bir daha çevirmeden şunları söyledi. "İyi eğlenceler." Ve zaman kaybetmeden ardını dönüp yürümeye başladı. Alyssha'nın ardından baktığını hissediyordu. Başını arkasına çevirdiğinde Alysha tekrar Valiant'a baktı. O sırada Alex havaya sıçrayarak değişti. Elleri kartal kanadı oldu, üzeri parlak tüylerle kaplandı. Gözleri daha keskin görüyordu. Kendisini hafiflemiş hissetti. Artık tam anlamıyla siyah ve parlak tüylü bir kartaldı. Ağzını açıp bağırdı. Yükseliyordu. Yerdeki cadının ardından bir kere daha baktığından emindi.

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Salı Eyl. 13, 2011 9:55 am

Hiç bitmesini istemediği an, ağır çekime alınmış gibi ilerleyen zamanın birdenbire ortaya çıkan azizliği ile çabucak geçti. Yerde yatan seherbaz kalkmış doğrulurken, Alex'in onu yeniden yere sermesiyle yeniden eski Alyssha oluverdi genç kız. Kalbinde kor gibi yanan nefret, bedenini sarmalarken Alex'in iyi eğlenceler diyerek ortadan kaybolduğunu bile zoraki fark etti. Arkasını dönüp ona baktığında, delikanlının emin adımlarla ilerleyip daha sonra ortadan kaybolduğunu gördü. Hayır, onun bir kartala dönüştüğünü... Duraksadı. Öğrendiği yeni bilgi beynini delip geçerken, animagusu suratında tebessümle izledi. Alex gökyüzünde kaybolduğunda, suratındaki gülümsemeyi silerek Valiant'a doğru hızla ilerlemeye başladı. Genç adamın yanına geldiğinde ise, bir saniye duraksamadan eğildi. Eliyle saçlarından sıkıca kavrarken, kulağına fısıldadı. "Demek beni öldürecektin, Valiant?" Adamın homurtusu üzerine bilindik tiz kahkahasını patlattı Alyssha.

"Kötü bir günün sonu olabilirdi, ama benim için gece daha yeni başlıyor biliyorsun," dedi melodik bir şekilde. Ayağa kalkarak yerde debelenen adama asasını doğrulttu. Her zamanki gibi duyarsızdı yine. Lanet atmak için içten bir şekilde hissetmek gerekir derlerdi ya, Alyssha için bu konu artık uzmanlık alanı olmuştu ki ağzından ardı arkasına Crucio'lar dökülüp yerdeki adamı acılar içerisinde inletirken, kahkahalarını tutamıyordu. Onun acısı kendisi için bir zevk oluyor, suratındaki gülümseme büyüyordu. Üçüncü Crucio'nun ardından, gerçekten bitap düşmüş adama baktı. "Merak ediyorum, ihanet gerçekten can yakıyor mu? Şayet öyleyse tadına bakacak bir Malfoy tanıyorum da," aklına gelen tıpkı kendisininki gibi mavi gözler eşliğinde suratını buruşturdu. Anna'yı düşünmeyi sevmiyordu, sanki genç kadın aklından çıkabiliyormuş gibi. "Seni burada öldürebilirdim. Tıpkı bu gece senin beni öldürmeye geldiğin gibi. Seni Aphrodite'e de götürebilirim, ne eğlence olurdun ama.. Ama yapmayacağım Austin. Çünkü bir söz verdim. Yine de bil ki, beni öldürmeye çalışan birini unutmam."

Kendisine daha fazla hakim olamayıp, "Sectumsempra!" diye haykırdı. Genç adam birden kanlar içerisinde bürününce, daha fazla devam ederse öleceğini anlayarak büyüyü durdurdu. İçinde yaşanan patlamalara engel olamazken, var gücüyle bir tekme savurdu. Onun ölmesini o kadar çok istiyordu ki... Derin bir nefes aldı, sakin olmalıydı. Yavaşça adama yaklaşarak bugün olan her şeyi ve Alyssha'nın karanlık görevini unutturmadan önce, kimin tarafından ve ne zaman söylendiğini hatırlayamayacağı, ancak hep bileceği bir cümleyi söyledi yavaşça. "Bir gün yeniden görüşeceğiz ve o zaman canını bağışlamayacağım." Ardından adama bildiği her şeyi unutturan büyüyü yaparak, onu Knockturn Yolu'nda bir bara buharlaştırdı. Elbette ki bir seherbaz için bu saatte hiç güvenli olmayan bir yere.

Konu: Geri: Güneşin Sönüşü Çarş. Eyl. 14, 2011 2:29 am

//SON//

» Milites Solis {Güneşin Askerleri} Alımları